kitaptaki 4 hikaye bilinenin aksine ölümle değil varolmakla ve dolayısıyla yaşamakla ilgili jean paul sartre hikayeleridir. Sartre'nin "varoluş özden önce gelir" tezini sürekli dile getirdiği hikaye(leri)dir. 4 hikayeden önceki "Duvar" metninde bir idam mahkumunun son gecesini anlatarak ilerler. Hikayenin sonunda sartre, insanın öz olarak oluşturduğu her şeyin varoluş karşısında ne kadar değersiz olabileceğini ve insanın, en insani davranış olarak,(ki bu bana göre faydacılık olarak betimlenir) sonradan benimsediği tüm ideolojilerden, tüm varolma sebebi olarak görülen unsurlardan vazgeçebileceğini; ölümle karşı karşıya gelindiğinde en idealist kişinin bile varolma arzusu karşısında kolaylıkla kendine ve yakınlarına ihanet edebileceğini anlatır.
duvar g.orwell'in 1984'ündeki "kestane ağacının altında sen beni sattın, ben de seni" mısraları ile bağdaştırılabilir.
