‘...parlak bir ışık belirdi,fakat hiç kimsenin gölgesi yoktu..” der Schlemihl,gölgesini şeytana sattıktan sonra.
Varlığını yitirmiştir çünkü. Onu gerçek kılan gölgesidir, adımlarıyla beraber ilerleyen gölgesi..
Sanat da hayatın yansımasıdır. Bir aydınlık vardır, bir karanlık.. Derinlik ise arada kalandandır en çok. Gölgeden.
Genişletir, derinleştirir, gizem doğurur ve korku besler içinde. Gerçek ete kemiğe bürünür, var olur.
.
Adelbert von Chamisso gölgesini satan Peter Schlemihl’i anlattığında, Gerôme Golgotha’yı renklerine kavuşturduğunda o arada kalan gölgeyi biliyorlardı.
E.H.Gombrich de National Gallery’de düzenlenen bir sergiye yazdığı metinde bu gölgelerin izini yansıtıyor.
Batı resminden örneklerle gölgelerin nasıl-ne amaçla-hangi noktalarda karşımıza çıktığını gösteriyor..
.
Kısa ama doyurucu bir kitapçık Gölgeler.. Benim de üzerine düşünmem için bir konu verdiği için de ayrı sevdim.. Sanatın Öyküsü’nden önce de ufak bir tanışma faslı oldu Gombrich ile~
