Hikayelerimizin temelinde sonu daima "bilseydim", "malıydım", "caktım", takılarıyla biten cümleler yer alır. Acıyı, kaybı, pişmanlığı ve üzüntüyü hikayelerimizin ana malzemesi yaparız ve umutlar, istekler ve hayallerle de süsleriz. Dramlarımız geçmişin belleğinde, geleceğin düşünde yaşar.