Bu kitabı bitirdiğimde nedendir bilinmez çok etkilenmiştim. Bir baba karakterinin kızlarına olan sevgisini ele alıyor öz olarak, fakat bu ele alma öyle basit bir şekilde olmuyor. Balzac burada öyle güzel betimlemeler, kelimeler ve cümleler kullanmış ki gözlerinizin dolmaması mümkün değil. Bir insanın yaptığı her şeyi göz ardı edip yinede sever misiniz? Eğer sizde Balzac ruhuna sahipseniz edersiniz. Sevginin önüne hiç bir şeyin geçemeyeceğini görebileceğiniz bir kitap bu. Klasiklerden olduğu için dili biraz yoğun ve yabancı kaynak/kelime çokça bulunuyor kitapta. Ama evrene olan bakış açınızı değiştirebileceğine inanıyorum, dünya klasikleri her zaman farklı bir bakış açısı kazandırır bir bireye. Yorgun karakterleri mutlaka yaşayarak okuyun; sizlerin bir arkadaşı, ruhdaşı olsun bu yolculukta, iyi okumalar.
Kitapta altını çizdiğim bir kaç satır;
—> “Kadınların süsleri nasıl boyalarıysa, mutlulukları da şiirleridir.”
—> “Artık sadece yenecek acılarım vardı, ben de acılarımı yedim!”
—> “Acılarım beni uyutmuyor, çirkinleşeceğim.”
