Gulag Takım Adaları Gönderileri
Gulag Takım Adaları kitaplarını, Gulag Takım Adaları sözleri ve alıntılarını, Gulag Takım Adaları yazarlarını, Gulag Takım Adaları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Her şeyden vazgeçmesini bilen kazanacaktır..
Aldatıcı şeyler, mal ve unvan kazanmak için uğraşmayın: Bunların bedelini sinirlerinizle ödersiniz. Yıllarca çalışıp elde ettiğiniz şeyler bir tek gecede elinizden alınır. Hayata sakin bir üstünlükle bakın, felâketlerden korkmayın, mutluluğa özlem duymayın; hepsi aynı şeydir. Acı şeyler ilelebet devam etmez, tatlı olaylar ise sizi doyurmaz. Eğer üşümüyorsanız, açlık ve susuzluk içinizi parçalamıyorsa memnun olun.
Sayfa 500 - Nebioğlu Yayıncılık
İktidar - bir zehirdir, binlerce yıldır tanınır. Hiçbir zaman ve hiçbir kimseye başkaları üzerine maddi iktidar kurmak nasip olmaya!
Sayfa 132 - Nebioğlu Yayıncılık
"keşke her şey bu kadar basit olsaydı! keşke yalnızca bir yerlerde kötü işler yapan kötü insanlar olsa ve onları geri kalanımızdan ayırarak yok edebilseydik. fakat iyi ve kötüyü ayıran çizgi, her insanın kalbini yarıp tam içinden geçer. kendi kalbinin bir parçasını yok etmeye hangi insan isteklidir?"
"Keşke her şey bu kadar basit olsaydı! Keşke yalnızca bir yerlerde kötü işler yapan kötü insanlar olsa ve onları geri kalanımızdan ayırarak yok edebilseydik. Fakat iyi ve kötüyü ayıran çizgi, her insanın kalbini yarıp tam içinden geçer. Kendi kalbinin bir parçasını yok etmeye hangi insan isteklidir?"
Herkes kendini evrenin merkezi sanır. Evrende kaç canlı varsa o kadar merkez var demektir.
Sayfa 15
Tüm İncelemelerim: Yazarlara Göre
NOT: BAZEN ARKA ARKAYA ÇOK FAZLA İNCELEME PAYLAŞTIĞIM İÇİN SORULUYOR. BUNLAR BANA AİT VE BİR SÖZLÜK SİTESİNDEKİ ÜYELİĞİM SÜRESİNCE PAYLAŞTIĞIM İNCELEMELER. BURAYA ZAMAN BULDUKÇA TAŞIYORUM.
________________________________________________
Agatha Christie - Agatha Christie - 15 İnceleme
On Küçük Zenci : #31463494
Roger Ackroyd Cinayeti :
Ruh yapısı, hainin hareketlerine karşı koymaya hazırlıklı olmayan kimse, her zaman "zorbaya" yenilir.
.
Allahım, her şey bizim haberimiz dışında mı oldu? Bizler ayağımızla cephenin çamurunu karıştırırken, merminin açtığı çukurda gizlenirken, dürbünlerimiz çamlıklardan yükselirken bir kuşak daha yetişti, yola çıktı bile! Acep, ORAYA mıdır yolu? Bizim cesaret edemediğimiz yere mi? Cesaret edemezdik; gördüğümüz terbiye başkaydı.
Bizim neslimiz, göğsümüzdeki madalyaları şıngırdatarak döner, silahları teslim eder, gururla savaş hikayeleri anlatır oysa küçük kardeşlerimiz, sırıtarak: Gidi sizi, beceriksizler!.. derler.
Birinci kitabın sonu
.
Sayfa 520Kitabı okudu
.
Tolstoy'un rüyası gerçek oldu: Artık mahkumlar tanrıya ibadete zorlanmıyorlar. Cezaevi kiliseleri kapalı. Tabii kilise olarak kapalı. Yoksa cezaevlerinin genişletilmesine katkıda bulunuyorlar. Butirka Kilisesine bu şekilde ikibin kişi yerleştirildi. Her kafilenin de ortalama iki hafta kaldığı düşünülürse böylece yılda ellibin kişilik bir ek bina sağlandığı ortaya çıkar.
.
Sayfa 512Kitabı okudu
.
Yirmibeş kişilik hücre çok aşırı dolu değildi. İçeride olsa olsa seksen kişi vardı. Sağdaki ve soldaki ranzalar ile aradaki boşluğu kaplayan tahtaların üzerleri tamamen doluydu. Ranzaların altlarından dışarıya bacaklar taşmıştı. Butirka'nın geleneksel mobilyaları olan yan masa, yan dolap şeklindeki cisim tuvalet kovasının yanına çekilmişti. Tam arada, yerde bir parça boşluk vardı. Ben de gidip oraya yattım. Tuvalet kovasına gitmek isteyenlerin hepsi sabaha kadar üzerimden atladılar.
.
Sayfa 506Kitabı okudu
.
Bundan başka at arabası veya yürüyerek de yolculuk türleri vardı. Güneşli bir günde cezaevinden istasyona nasıl yürüdüklerini "Diriliş" (Tolstoy'un romanından) hatırlarsınız. Ama 1941 yılında bir yıldan beri avluda gezmelerine izin verilmeyen, yürümeyi, nefes almayı, gün ışığını unutan mahkûmlar sıra halinde dizilerek Abakan'a kadar yirmibeş kilometreden fazla yol yürümek zorunda bırakıldılar. Yolda on kişi kadar öldü. Bu olay hakkında değil büyük bir roman, bir bölüm dahi yazılamaz: Musalla taşının yanıbaşında oturanın, tüm cenazeler için gözyaşı yetmez.
.
Sayfa 495Kitabı okudu
.
Çoğunlukla gençlikteki hatıralarımdan kimisi aklıma geldiği zaman kızardığım olur. (Eğer orada değilse gençliğimi nerede geçirmiş sayılırım?) Dayak yemekle akıllanır insan. Subay apoletlerimin omuzumda sadece iki yıl kaldığı süre içinde, zehirli altın toz kaburga kemiği arasındaki boşluğu doldurmuş meğer. O nehir iskelesi de bir kamptı ve etrafında nöbetçi kuleleri bulunurdu. Bizler tesadüfen oraya gelmiş geçici insan gücü sayılırdık, bütün cezamızı orada tamamlayacağımız söz konusu değildi. Ama asker gibi dizilerek nöbetçi aramızdan geçici çavuş seçtiği zaman değersiz kalbim adeta üniformanın altından ona doğru sıçramak, "Beni! Beni seç!" diye bağırmak isterdi.
Seçilmedim. Zaten neden istemiştim ki? Nasıl olsa daha çok ayıbı silinmez hata yapardım.
Ah, iktidardan vazgeçmek ne zor!.. Bunu herkes anlamalı.
.
Sayfa 473Kitabı okudu