Oda, Jonathan'ın güvenli adaşıydı bu güvensiz dünyada ve öylece kalmıştı, sıkı sıkı sarılabileceği tutamağı, sığınacağı köşe, sevgilisi olarak kalmıştı, evet sevgilisi, çünkü akşamlan döndüğünde onu sevecenlikle sarmalıyordu bu sevgili, küçük odacığı, ısıtıp koruyor, bedenini de ruhunu da besliyordu, ihtiyaç duyduğunda hep oracıktaydı, bırakıp gitmiyordu.
Sayfa 8