Yaşadıklarınla bağdaştırdığın kitaplar vardır. Hayatla verdiğin mücadelen de, buna ortak olan kalpler vardır senin bilmediğin. Bunu bize gösteren kitapları severim. Söyleyemediğimiz, ifade edemediğimiz, içimizdekileri, tozları yıllanmış sandıkların içinde tuttuğumuz hislerimizi, bir fotoğraf karesine baktığımızda aklımızdan, kalbimizden geçenleri bize anlatan kitaplar vardır. "Güzel Şeyler Zaman Alır" onlardan bir tanesi... Çok üzdü beni, hayatımda hiçbir kitabı okurken bu kadar ağladığımı hatırlamıyorum. Aynı dönemlerden geçeli çok uzun zaman olmadı, belki de bu yüzden okurken çok zorlandım. Vücudumda kabuk tutmaya zorlanan yaralarım bunu başaramadan, tekrar açıldılar. Zordu okumak ama güzeldi, hislerimi başkasının dilinden okumak...
Belki de hepimizin hayattaki en büyük korkusudur; sevdiğin birini kaybetmek... Beklemediğin bir telefon alırsın bir gün, çığlıklar patlar içinde, hayatının en korkunç sessizliğini yaşarsın, soluksuz kalırsın, sevdiklerimize sonsuz ömür biçtiğimiz gerçeğini en derinden hissettiğimiz andır o.
Her anımızı ölecekmiş gibi yaşamıyoruz, bu dünyanın, nefeslerimizin bir sonu var oysa.
Sevdiklerinizin değerini bilmeniz ve ömrünüzün su kadar berrak olması dileğimle...
Kendiniz olmaktan vazgeçmeyin, yapmak istediklerinizi yapın, bu dünyada daha ne kadar kalacağız, kim bilir...