Sözler ve Alıntılar
Oruç tutarken akıldan çıkarmamak gerek.
***
Mevlânâ Hazretleri’nin, on beş gün ağzına hiç lokma koymadığı zamanlar olurdu. Nefsinin istediklerini yapmamak için kapıda köpekler için hazırlanan yemek artıklarının yanına gider, nefsine;
“Ey nefis! Bana istediklerini yaptırıp rûhumu emrin altına almak mı istiyorsun? Arzunun yerine gelmesini istiyorsan, önce yemek artıklarını yemen lâzım! Yâ ye veya beni bu hâlimle kabûl et!”
diyerek nefsiyle mücâdele ederdi. Böylece nefsinin isteklerini hiç yapmaz, onu rûhuna köle ederdi ve bu hâlde aylar birbiri ardından geçer giderdi...
Hz. Âişe (r.anhâ) şöyle demiştir:
“Hz. Peygamber (s.a.v.), kadınların kendisinden sonra ortaya çıkardıkları (zînet, güzel koku, güzel elbise gibi) şeyleri görseydi İsrailoğulları kadınlarına yasak edildiği gibi onların mescide gelmelerini yasaklardı.” (Müslim)
İbn-i Teymiye, Mîlâdî 1268’de Harran’da doğmuştur. Önceleri, ilimde ileri seviyelere gelmiş; ehl-i sünnet i’tikadında iken daha sonra doğru yoldan ayrılmış bir kimsedir. Âlimlerin büyük çoğunluğu küfrüne fetva vermişlerdir. Hapiste ölmüştür. İbn-i Battuta, İbn-i Hâcer-i Mekki, İmâm-ı Sübki, kendi oğlu Abdulvehhab, İzzeddin bin Cema’a, Ebû Hayyan
Hz. Îsâ (a.s.)’ya soruldu:
“Yâ Rûhullâh! Kiminle oturalım?”
Îsâ (a.s.) buyurdu:
“Konuşması ilminizi artıran, görülmesi size Allâhü Te‘âlâ Hazretleri’ni hatırlatan ve ameli sizi âhirete rağbet ettiren sâlih kimselerin meclisinde oturun.”
Ebû Hüreyre (r.a.)’nin üzerinde, iki bin tane düğüm bulunan bir ipi vardı.
O, on iki bin tesbîh çekmeden uyumazdı.
Sahâbenin, Efendimiz (s.a.v.)’e karşı gösterdiği saygıyı diriltmeye, her zamandan daha çok muhtacız.
Resûlullâh (s.a.v.) şöyle buyuruyor: “Çok çocuk doğuran ve sevgisi çok olan kadınları nikâhlayın; zîrâ ben, kıyâmet gününde diğer ümmetlere sizin çokluğunuzla övüneceğim.”