Fatih Yağcı'yı sözler köşkünden tanıyorum biraz. Biraz da "Seviyorsan Git Konuş Bence" kitabından. Ikı kitap arasında farklar çok ama vermek istenen mesaj aynı. Hayatta umutsuzluğa düştüğümüz onlarca belkide yüzlerce an oluyor. Benim gibi insanlar baştan pes ediyor ve hayatın kendisine getireceği yeniliklere göz yumuyor. Ama bazıları da hani going with the flow derler ya,onun gibi akışına bırakıp hayatın onlara ne getireceğini heyecanla bekliyor. Bu kitap hayatta hasbelkader güzelliklerin olabileceğini gösteriyor, neyin ne zaman olacağı belli olmaz,şimdiden gözümüzü (benim gibi yaşı daha genç olan insanlar için) kapatıp karşılaşacağımız güzellikleri veya kötülükleri engellemeye çalışırsak bir yere varamayız. Bu kitap bana ders oldu,dünyada en çok sevdiğim insanın,dostumun önerisiyle(kendisinden özendim biraz ^^') okudum bu kitabı ve kendime birçok ders çıkardım,kısacası yol gösteren ama her şeyin tevafuklarla olduğunu gözler önüne seren bir kitap.
