“EY GAFLETE DALIP ve bu hayatı tatlı görüp ve ahireti unutup dünyaya talip bedbaht(mutsuz) nefsim! Bilir misin , neye benzersin? Devekuşuna! Avcıyı görür,uçamıyor; başını kuma sokuyor, ta ki
avcı onu görmesin. Koca gövdesi dışarıda; avcı görür. Yalnız o, gözünü kum içinde kapamış, görmez.
Aynı bunun gibi… Ölüm bir avcı, biz ise devekuşu. Ölümü görüyor, bizi gördüğünü biliyor, uçup kaçmaya çalışıyoruz. Ne fayda, kaçamıyoruz. Kafamızı bu dünya denilen bu çukura gömüyor, içinde gözlerimizi kapatıp ölümü unutuyoruz. Biz görmediğimiz, biz unuttuğumuz için ölüm de bizi görmüyor, ölüm de bizi unuttu zannediyoruz.
