Yazar bu kitapta Nazım Hikmet’in şairliğini, tarzını, ideolojisini değil de ( tabi ki bunlara da değinmiş) daha çok hapse giriş nedenlerini, aşklarını, vatanına olan tutkusunu, dostlarına bağlılığını anlatmış. Roman gibi değil değil de daha düz bir kitap olmuş. Okurken sıkılmasak da , arada durağanlaşıyor. Nazım Hikmet’le ilgili hayli yeni bir şeyler öğrendim. Bunun yanında kişiliğine , şiirlerine zaten bir şey denilemez ama aşk konusunda ki tutumlarına kızdım sanki biraz. Belki de o kadınlarla empati yaptım. Nazım aslında aşka aşıkmış, bu nedenle de geride bıraktığı kadınları hatta hayatındaki kadınları düşünmeden yeni aşklara yelken açmış. Aşksız duramamış. Belki de böyle olmasa o şiirler çıkmazdı, kimbilir...
