Ahmet Şerif İzgören’in ablası Bengül (yoksa Birgül müydü) Hanım’a yazdığı bu kitapta ilk hikaye bir Beyaz Şahin. Yoksa milletimizin ‘Şahin’ sevdasının, tutkusunun kaynağını buralarda mı aramalıyız? Biliyor musunuz, 10000’lik arabaya değerinde fazla masraf edip modifiye eden arkadaşım da var. Yani bu araba gerçekten bir hastalık olmuş. Yakında buna da isim çıkar mı? Çıkar.
İki. Kalabalık bir yerde mutlaka ama mutlaka müzik çalmayan bir kulaklık takın da gülerken kimseye rezil olurum korkusu yaşamayın. Evet, çok yaşadım. Suratıma deliymişim gibi bakıyorlardı. O yüzden tecrübe konuşuyor, siz siz olun kalabalık yerde tek başınıza gülmeyin. İnsanlar kitap okumayı değil kapağını paylaşmayı sevdiği için kitap okurken gülmenize anlam veremeyebilir, ayıp olmasın insanlara.
Üç. Kitapta Hıdır isminde birisi var. Bu Hıdır aslında tam bizim insanımızın karakterini taşıyor. Hakkı olanı istemeye bile ‘Ayıp Olur’ düşüncesiyle gidiyor. Devlet dairesinde çalışan gariban bir memurken artık tek hayali ‘Şef’ olmak ve bunun için çabalıyor ama çok da pısırık olup kendini ifade edemeyince olaylar pek de istediği gibi gitmiyor. Hepimizde vardır bu huydan biraz. Kızının önerisiyle biraz gaza gelince işler gelişiyor tabi. Gelişim demişken kızının önerisi de Kişisel Gelişim kitapları. Haliyle iyi gidiyor kitap.
Dört. Ahmet Şerif İzgören, bu kitabında da samimi dilini bozmuyor ve bu samimiyet de bize kitabı okutuyor. Hepimize bol keyifli okumalar, mutlu bir hafta sonu dilerim efendim..
