Onlar, bu öyküde anlatılanlar, ülkesini ve bu ülkenin halkını ölesiye seviyorlardı.
Amaçları daha güzel, daha özgür bir dünyaya kapı aralamaktı.
Olmadı. Çünkü bir eylül sabahı kapkara bir bulut çöktü ülkenin üstüne.
Kimisi darağacında, kimisi işkencede, kimisi kardeş kurşunuyla göçüp göçüp gittiler.
İzleri kaldı geride. Tohum, fide, ışkın bıraktılar geleceğe.
Gözyaşlarıyla yazılan bu öykülerde hepimiz kendimizden bir şeyler bulacağız.”
