kuşkusuz, bir çocuğun karakterinin inşa edilmesinde aile, temel taşları oluşturuyor. aile içi çatışmalar ve ebeveynlerin bozuk ruhsal durumları çocukta bazen telafisi olmayan kayıplara neden oluyor. ve günün birinde 'utanca boğulmuş' ailelerin 'utanca boğulmuş' evlatları olarak topluma karışıyor. 'yetişkin çocuğun' da çevresindekilere karşı tutumları öğrendikleri nezdinde oluyor. haliyle yeni kurulan yuva da problemli oluyor. korkunç bir kısır döngü...
peki ne yapmalı? çocukluğumuza geri dönüp yanlış olanları doğrusuyla değiştiremeyeceğimize göre... kaç yaşında olursak olalım, içimizdeki yara almış çocuğa ulaşıp onu anlamamız gerekiyor. önce anlamak... hasarı tespit etmeden onarmak mümkün olmuyor çünkü. bu anlamda, başvurabileceğiniz güzel bir kitap, içimizdeki çocuk. değişime adım atmadan önce, kendimizi psikolojik çerçeveden değerlendirme imkanı veriyor. okuyun ve okunmasına vesile olun.
