En sevdiğim klasik, "İki Yeni Gelinin Anıları" adından da içeriği anlaşılabilen bir kitap. İki yakın arkadaşın birbirlerine yazdıkları mektuplardan oluşuyor, ama mektup deyince hemen kaçmayın, okuması o kadar keyifli ki.
Biri seven, hayat veren, anaç bir kadın, diğeri sevilmek için yaşayan bir aşk kadını. Birbirlerine anılarını, manzaralarını, aşklarını anlatıyorlar hem de çok tatlı bir fransız üslubuyla. Mektuplardaki fransız üslubu kimine sıkıcı gelmiş ama ben çok keyif aldım.
Kitabı okurken Balzac'ın zekasına, evliliği ve kadın kafasını bu kadar iyi anlayıp okura böyle güzel aktarmasına hayran kaldım. O kadar iyi ifade edilmiş ki durumlar, hisler, düşünceler, bazıları içten içe benim farkında olduğum ama henüz dışa vurmadıklarıma parmak bastı adeta, farkındalık sağladı kendimle ilgili.
Kitabı benim için bu kadar özel kılansa aşkla mantığın savaşını okumaktı sanıyorum. Bir de o kadar tatlı bir havası var ki nasıl tarif edebilirim bilemiyorum. Okumakta tereddüt etmeyin derim, ne de olsa Balzac'ın kaleminden. Şimdiden iyi okumalar diliyorum..
