Yaşar KEMAL'in 32 yılda yazdığı;ama kağıt durdukça,sayısız yıl boyu dünyada duracak bu eser...
Yaşar KEMAL muhteşem bir söz ustası duayen olmasının yanısıra,muhteşem bir gözlemci.Bunu Anadolu insanı ile de sınırlandırmamak lazım,hangi coğrafyada olursa olsun insanın mayasına el değdirmiş bir zihin okuyucu.Üslubu damla damla kana karışan,onu okuduktan sonra hiçbir zaman eskisi gibi kalınamayacak bir dönüşüm iksiri.Dünyada eser bırakan ölümsüzlüğün,yaşamış ve hiç ölmeyecek doğrulayıcısı.Aynı coğrafyanın insanı olmak gururunu okuyucusuna hediye etmiş sen,ben,o;senden benden asırlar kadar uzak;bize size kirpiklerimiz kadar yakın...
''İnsanlığım lekeleneceğine beni öldürün.İnsanların insana güveni kalmayacağına,bu dünyada güvenilir bir insan bile olmayacağına insanların inanması;insanlığın ölümü demektir.Ben buna sebep olacaksam,ölmem daha iyidir...''diyerek insanı insana doğuracak tek şeyin güven olduğunu anlatırken,''Demir olsam erirdim,toprak oldum da dayandım...''diyerek tevazunun en büyük yükseliş olduğunu hatırlatır.Bir ağa ölür bin ağa doğar der haksızlığa simgelerken ağalığı;dünya kurulduğundan beri varız,bundan sonra da olacağız diyerek zulüm kadar doğurgan olduğunu anlatır adaletin.İnce Memed,bütün masumların ateşidir.Yaşar KEMAL ise bütün İnce Memedlerin yağmuru...Unutamayacağım bir eser...
