Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

İnsan Bir Ormandır

Oktay Akbal

İnsan Bir Ormandır Gönderileri

İnsan Bir Ormandır kitaplarını, İnsan Bir Ormandır sözleri ve alıntılarını, İnsan Bir Ormandır yazarlarını, İnsan Bir Ormandır yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yorum(lu)Yorum
"Yaşamak, hatırlamaktır. Hep dünü, önceki günü. Daha doğrusu yaşam, anıdır. Şimdi, derken geçer gider zaman, geçmiş oluverir 'şimdi'."
İnsan Bir Ormandır
İnsan Bir Ormandır
,Oktay AKBAL Sayfa 87-İstanbul: Doğan Kitap, 2019 Derin derin düşününce şöyle diyorum kendime; Zaman, aslında dün ve yarındır. Oktay AKBAL Bey'in de dediği gibi yaşam yaşanandır yani anısıdır insanın. Şimdiyi soracaksınız tabi hemen; şimdi ise hatırladığınız en taze anınızdır aslında, hatıralarınızın en en sonuncusu yani şimdiniz... Zamanı âna indirgediğinizde her bir yarın ânı dün ânına dönüşür ve biz bu dönüşümü şimdi olarak niteleriz. Şimdi ölçülemez, ölçülen her zaman geçen zaman yani dündür. Karanlık var mıdır? Hayır yoktur; ışığın yokluğuna karanlık der insan, bilimin ölçtüğü her daim ışıktır. Soğuk var mıdır? Hayır yoktur; sıcağın yokluğuna soğuk der insan, bilimin ölçtüğü her daim sıcaklıktır. Gerçek, ölçülebilir, anlamlı ve somut zaman dündür, dündeki hatıralar, geçmişten hatırlanabilir yaşananlar kişinin tekil yaşamıdır, tekil yaşamların çoğul içindeki varlığı ise hayattır. Yarın mı geldi aklınıza..? Bilinçli ya da bilinçsiz dündeki hatıra ve anının, hayaller, dürtüler, arzular ve hedefler olarak zamandaki karşılığıdır yarın... İlk sözüm ayrıca son sözümdür ki; Zaman aslında dün ve yarından ibarettir... ...
Sinan Alataş
Sinan Alataş
Bir Yığın Söz
Bir Yığın Söz
m.youtube.com/@biryiginsoz
"Beyaz perde olaylar nasıl birbiri ardına geçip gidiyorsa, bir görüntü karşımıza çıkar çıkmaz eskisini nasıl unutuyorsak, yaşam filmimizdeki bir insanın dününü, önceki gününü öylesine siliyoruz belleğimizden. İnsanlar geçiyor önümüzden, ardımızdan. Dostlar düşmanlar, dost düşmanlar, düşman dostlar..."
Reklam
Her sabah uyanır, bir şeyler yaparız. Bir iş, bir uğraş. Sanki dünya bizsiz olmayacak! Otobüsler, dolmuşlar, vapurlar. Gide gele, gide gele. Farkına bile varılmaz saatlerin akışı. Beklemez zaman bizi. Bir yerde bekleyecek yalnız. O son saniyemizde. Bitiş noktasında. Herkesin bir bitiş noktası var...
onu kendimin yaparken... Yaptığımı sanırken. Bir anlığına da olsa... Sonra bitecek bu umutlu hava. Bir esin gibi uçup gidecek. Gene gireceğiz sabahki, dün geceki kişiliğimize. Anlaşamamış, tanışamamış, bir şeyleri kuramamış, yaklaştıramamış. Sevişmeler nasıl kuramaz bunu? O birleşmelerden sonra neden bir yerde buluşamaz iki kişi? Tek olan vücutlar hep ayrıdır gene. Yalnız bir dalga sarar bir anlığına demek
Kim anlatırken gerçeği dile getirir, gerçeğe yaklaşır? Anlatmasak, kendi kendimize yaşatsak da geçmişte olup bitenleri, yalan olmaz mı gene? Yaşanan, biter gider. Anlatırken değişir. Hatırlanırken değişir. Yaşayan ben'le, anlatan, hatırlayan ben'ler farklıdır birbirinden.
Yaşamı kendi dışlarında ararlar. Sevinirler ,acı duyarlar, hep başkalarında kendi hayallerini arayarak. Oysa acılar da ,mutluluklar da kendilerindedir.
Reklam
Geçmişi ne getirdi ki ,gelecek versin onun vermediğini. Gideceksin, geleceksin ,kızacaksın, bağıracaksın, hepsi sonuçsuz.
Yaşamdan soğumuştum. Ölmek yakın bir köydü. Yürüye yürüye varmıştım kapısına ,ellerimle vuruyordum kapıyı ,isteyerek, özleyerek ,bir kurtuluş sayarak.
Kimseyi diri istemiyorum. Elle tutulmamalı , gözle görülmemeli. Bu gece yarısı yalnızlığı tam bana göre...
Reklam
Bir tek kez gelinir bu dünyaya!!! Beyaz peynir, salatalık, domates. Derken bir kadeh daha.
117 syf.
7/10 puan verdi
·
15 saatte okudu
İnsan Yalnız Bir Ormandır
Kırklı yaşlarında bir gazeteci. Evli. İki çocuk babası. Eşiyle tartıştıkları bir akşam evin anahtarını eşinin suratına atarak evi terk ediyor. Bu ilk değil. Sokakları arşınlamaya başlıyor. Taksim, Beyoğlu, Haliç... Karşılaştığı ya da hatırladığı her insanla birlikte anılarına dönüşler yapıyor sürekli. Bir nevi geçmişinin bir muhasebesini, geçip/yitip/bitip gidenleri yad ediyor. Onların hayatındaki yerlerini, geride bıraktıkları boşluklarının mahiyetini anlamaya ve anlamlandırmaya çalışıyor. Tüm bunlar arasında kendini boşlukta hissediyor. Anlamsızlık sarmış hayatını. Hayatı; içine girebildiği, katılabildiği bir düzlemde değil de daha çok alışkanlıklarının itkileriyle devam ettiriyor. Evliliğinde çok mutsuz. Eşine karşı hiçbir şey hissetmiyor. Artık onun için bir yabancı. Bu minvalde başlayan bu küçük novella "Akşam, Gece ve Sabah" adlı üç bölümden geriye dönüşler ve zaman sıçramalarıyla ilerliyor. Son bölümde yazarın hayatına Zehra giriyor ve tüm fon değişiyor. Açıkçası başlarken bu tarz bir eserle karşılaşacağımı düşünmemiştim. O yüzden sürpriz oldu bir miktar. Yer yer çok güzel, sade ama derinlikli içe dönüşler ve tahliller var. Anlatımı başta biraz yoruyor okuyucuyu, biraz kopuk ve daldan dala zıplıyor fakat sayfalar ilerledikçe alışıyor insan. Kısa kısa cümleler, bol bol hatırlamalar, durum tahlilleri, yalnızlığın türlü türlü halleri ve insana ettikleri... derken bitiverdi.
İnsan Bir Ormandır
İnsan Bir OrmandırOktay Akbal · Cumhuriyet Kitapları · 2009129 okunma
Başkaları yok, başka evren yok! Sana da bana da.
Sayfa 115Kitabı okudu
Gitsem ne olacak, kalsam ne olacak? Bir boşluktan başka bir boşluğa.
438 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.