Tolstoy'u hiç bilmeden araştırmadan aldığım ilk kitabıydı.
Bu kitabı yıllar önce okumuştum. Ve bugun kitap elime geçti. İçini biraz karıştırdım hala unutmadığımi hatırladığımi farkettim. Bu kitabı okuduktan sonra Tolstoy Müslüman galiba dedim.
Kitabı karıştırırken içinden sadece bir paragrafın altını çizmişim. Yazıyı okuduğumda çok şaşırdım. O yazıyı çizdiğimi okuduğumu bile hatırlamıyordum. Ama şu an o okuduğum yazıdaki kişi olmuştum. O yazıdaki gibi birisi olmak icin, öyle düşünen birisi olmayı çok istiyordum ve bunun için cok uğraşmıştım, yazıdan habersiz.
Altını çizdiğim yazı şuydu;
" Tek önemli zaman vardır; içinde bulunduğunuz an. O an, en önemli zamandır çünkü sadece o zaman elimizden bir şey gelebilir. En önemli kişi, beraber olduğumuz kişidir, çünkü hic kimse, birisiyle tekrar görüşüp görüşmeyeceğini bilemez ve en mühim iş, iyilik yapmaktır çünkü insanın bu dünyaya gönderilmesinin tek nedeni budur."
Okuduğumuz kitapların bize ne faydası var, okuduktan sonra unutuyorum hepsini geriye ne kaliyor diye düşünmeyin. Hiç okuduğumu bile bilmediğim ve olmasını istediğim bir düşünceyi yaşıyordum. Hiçbir şey uçup gitmez okuduğumuz her şey bizi yeni bir Biz yapar.
