Sev demiştin, anneciğim,
insanları beni sevdiğin kadar.
Sevebilirdim, anne, ama
ekmek ve özgürlük de var.
Veda
Karıma
Rüyalarında geleceğim bazen
beklenmedik bir konuk gibi uzaktan.
Sokakta bırakma beni
kapıyı sürgüleme üstümden.
Usulca gideceğim. Oturacağım ses çıkarmadan,
gözlerimi dikeceğim seni görmek için karanlıkta.
Sana bakmaya doyunca
bir öpücük konduracak ve çıkıp gideceğim.
Kavga amansız ve katı.
Kavga , dedikleri gibi destansı.
Ben düştüm. Yerimi başkası alacak ... o kadar.
Burda. bir kişinin lafı mı olur?
Kurşuna diziliş, dizildikten s onra kurtlar.
O kadar yalın ve akla yatkın.
Ama birlikte olacağız fı rtınada,
halkım, çünkü sevdik seni.
23 Temmuz 1 9 42
saat , 14.00
Gömdü
tonlarca
kömür
on beş
insan
ölüsünü .
Bendim
onlardan
biri.
Hayatla kavgalıyız,
ama sanma ki
nefret ediyorum hayattan.
Tersine, tam tersine !
Sonunda bilsem öleceğim,
hayatı kaba,
çelikten pençeleriyle
yine seveceğim!
Yine seveceğim!
Yalnız yalın anlat öykümüzü
geleceğin insanlarına ,
yerimizi alacaklara anlat
nasıl cesurduk kavgada.
Olur da kocarım o gün
gözleyeceğim
penceremden
uzak yolları ,
gözleyeceğim dönüşünüzü
dinç ve gürbüz
ve sessizce fısıldayacağım.
"Ah, dünya ne güzel !"