Kadınlar arasında tehlikeli kişiler varsa bunlar, güzelliğinin farkında olan şeytani zekilerdir. Mahpeyker tam manası ile bu tanımlamanın sağında yer almakta. Güzel, bunun farkında ve şehvani aşkına karşılık bulamadığı için zekasını zalimce planlarda kullanan biri.
Kadınlar arasında masum kişiler varsa, bunlar elbetteki çok güzel olmalarına karşın farkında olmayan, çünkü güzelliği ile değil, benlikleri ile sevilmeyi isteyen ve dahi bekleyen, akıllarını kötülükle değil canı pahasına olsa bile iyilik için işleten Dilaşub gibi kişilerdir. Öyle ki aşklarının cisimleşmiş hali
"vefa" olarak aks olunur.
Ve erkekler arasında aptal kişiler varsa, bunlar Ali gibi şehvetinin ve öfkesinin esiri olmuş; aşkı anlayamamış, bir kadın için ailesini ve ailesinden gelen terbiyesini bir kenara atmış olan kişilerdir.
Evet belki bazıları bir süre sonra "uyanırlar" fakat kitabın son cümlesinde geçtiği üzere son pişmanlıkları fayda vermez.
Bu hikayede yanan safça ve temizce duygularla seven, bu uğurda yüzüne bile bakmayan, bir kaç iftiraya inanıp "sevdiğim" dediği kadını kapı önüne atan Ali için ruhunu ve en nihayetinde canını veren Dilaşub oldu.
