Gençliğin feryadını duydum bir gece vakti:
Yok artık diyordu, dünyanın tadı, neşesi,
Ayak basabileceğim hiçbir yer kalmadı.
Geceler uzadı, bütün günleri kapladı.
Bir an bile durmak olmaz artık buralarda,
Dünya baştan sona hep ışıkla dolmadıkça.
Gökkuşağım doğdu, bütün göğü kapladı,
Sonra parlak kanatlarıyla bir anda battı.
Kısa bir ömür sürdüm, az yaşadım bir gülden,
Heyhat, artık ölüyorum çünkü Gençliğim ben!
Sayfa 236 - İş Bankası Kültür Yayınları