Elif Şafak, son romanı “İskender”de, töre cinayetlerinden çıkmış yola ama bakmak istediği şey, asıl olarak kadına dönük şiddet. Üstelik konuyu mağdur olan ile mağdur edilenin, kadın ya da erkek olduğu düşüncesinin dışına çıkarak ele almak istemiş. Erkekleri yetiştiren anneler başta olmak üzere, bu sistemin böyle sürüp gitmesinde kadınların da rolü olup olmadığını sorgulamış. Hikâye bir ailenin Güneydoğu’dan İngiltere’ye kadar uzanan göç yolculuğu üzerinde seyrediyor. Şafak, ataerkillik üzerine bir roman yazarken, somut olarak bir töre cinayetini işlemiş olmakla birlikte, konuyu evrenselliğinden koparacağını düşünerek, törenin ya da kadın cinayetlerinin arkasındaki sosyal ve ekonomik boyuta değinmemiş.
Elif Şafak her zamanki gibi çok karakterli ve ilmek ilmek dokunan bir yapı kurmuş romanında. 11 karakterli bu romanı hiç boşluğa düşmeden ustalıkla kurgulamış yazar. Çok karakterlilik, bir aile hikâyesi olmasının da gereği. Ayrıca, aile varsa sır da var. Bu roman da sırlarla örülü. Sırların her adımda çözülmesi ve yeni sırların belirmesi ise merak duygusunu hep canlı tutuyor….
