Kinâne ve Kureyş telbiye getirdikleri zaman şöyle derlerdi:
«Ey Allahım, senin emrine a'mâdeyim, senin emrine hazmm, senin emrine hazırım. Senin şerikin yoktur ancak bir şerik vardır ki o da senin içindir. Onun ve mâlik olduğunun mâlikisin.» Böylece onlar O’nu telbiye ile tevhid ediyorlar = birliyorlar, sonra onunla birlikte putlarını sokuşturuyorlardı Ve o putların mülkünü de O'nun eline veriyorlardı.