Tüylü ölüm habercilerinin -kuzgunlar, baykuşlar, kargalar- hiçbiri, bu uğursuz gökyüzünde uçmaya cesaret edemiyordu.
Ne tünedikleri ağaçlarda ötüyor, ne ıslak avlularda hoplayıp zıplayarak tombul solucanların peşinde koşuyorlardı, matem havası içinde çitlere ya da veranda korkuluklarında da tünememişlerdi.