Hiç sevilmezdim çünkü beni tanımıyorlardı ve kendimi tanıtmaktan kaçıyordum. Bugün bende artık kin yok, şimdi anlıyorum ki ben, kendimi paralamak için doğmuşum.
Bugün anılar benim için sert ve acımasızlar. Bazı saatler aylak aylak gezerken, o yaşın anısı keskin ve üzgün, sanki bir sopa darbesinin şiddetiyle ansızın hatırıma gelir. Göğsümü saran bir yanma hissederim. Bu hazin ve yitip giden gençliğimin bende uyanmasıdır.
Ne aynı bedene, ne de aynı kalbe sahip olduğumuzu biliyorum. Benden farklı yaşıyor ve düşünüyorsunuz, ama benim gibi seviyorsunuz. İşte burada dostluğumuz.