Doğru ve yanlışın çöküşünde, hayatın bana verdiği bu karmaşık gürültüde, bir tek ihtiyaç hissediyorum, çok acı ve dayanılmaz bir ihtiyaç: her nerede ve nasıl olursa olsun, aşk yokluğu içinde tükenmek için, sevmek ve sevilmek.
Suskun kalamıyorum., kendimi kandırmayı beceremiyorum. Çözüm yolu olarak acımı saklamaya çalışıyor, unutmak umuduyla, yaram yokmuş gibi yapıyorum. Kimi zaman, hayata inandığımızda, ölümü kökünden yok ediyoruz.
Ne aynı bedene, ne de aynı kalbe sahip olduğumuzu biliyorum. Benden farklı yaşıyor ve düşünüyorsunuz, ama benim gibi seviyorsunuz. İşte burada dostluğumuz.