Stefan Zweig'in bu biyografi türündeki çok önemli yapıtını Burhan Arpad'ın nefis çevirisiyle okumuştum.
Zweig bu esrerinde, Fransız devrimi ve sonrasının en çalkantılı 30 yılı boyunca nice kellenin uçtuğu, iktidarın sırasıyla devrimciler, kralcılar ve imparator yanlılarının arasında el değiştirdiği kanlı bir dönemde, postu deldirmeden, her dönemin kudretli adamı olmayı başarmış Joseph Fouche'nin portresini muazzam bir canlılıkla aktarır.
Dünyanın en kötü insanları sıralamasında hep ilk sıralarda sayılan Fransız polis şefi ve politikacı Fouche'nin adını ilk olarak 90'lı yıllarda İstanbul emniyet müdürü olan Necdet Menzir'in valiliğin önüne astırdığı pankartlar sayesinde duymuştum. Fouche'nin sözleri bizim polis şeflerimizin yolunu aydınlatıyordu. Merak edip araştırınca Zweig'in bu nefis eserinden haberdar oldum.
Zweig ise onu şöyle tanımlıyor; "Joseph Fouche rastgele ihanet eden biri değil, tam bir ihanet örneğidir. ihaneti dahilik yapabilmiş bir mizacı vardır."
