Tam da 25 Kasım "Kadına Şiddete Hayır" sözlerine denk geldi Kabuk kitabını okumam. Kendi kabuğuna çekilen, yarası kabuk bağlayan, kabuğundan kendi zırhını yapmış onlarca kadından üçünün hikayesini anlatıyordu. Anneanne, anne ve kızı. Üç kuşak. Son dönem okuduğum çocuk gelişim kitaplarının hepsinde çocukluktan miras kalanlarla şekillenir yetişkinliğimiz diyordu. Nasılsa annelerimiz babalarımız, biz de kendimizi aynı halde buluveririz. Kabuk da bu verinin hayat bulmuş haliydi sanki. Sabiha, Sezin ve Füsun... Üçünün de hikayesine sıra sıra yer vermiş Zeynep Kaçar. Hepsinin yaşadıklarını en derinden hissettirmeyi başarmış. Okuduğum satırlar, zaman zaman boğazımda düğüm zaman zaman gözümde yaş oldu. En çok Sezin'den etkilendim. Belki iki kız annesi olduğumdan.
Kitabın diline değinmeden olmaz tabi. Yorumun hakkı verilmemiş olur. Öyle beğendim ki. Ara ara durup bitmesin istedim hem de meraktan tekrar kayboldum sayfalar arasında. Bitirdiğimde Ayfer Tunç ve Didem Madak kitaplarımın yanına koydum. Çok güzel bir üçlü oldular. Kitaplığımın kalbi tam orada olacak bundan böyle.
