Birbirinden güzel 16 öykü.. Hepsinde sıradan insanların hikayeleri. Herkesin kendinden bir parça bulacağını düşündüğüm hayatlar.
Halil Yörükoğlu genç bir yazar ve ilk kitabı Kaçış Rampası. Dili çok sade, öyküler kısacık. Ama o kadar çok duygu barındırıyor ki içinde. Beni en çok etkileyen kısım bu oldu. Hiçbir süsleme, ağdalı bir dil kullanmadan her karakterin deneyimlediklerini, duygularını çok iyi aktarmış. Öyküleri noktaladığı yerler de bana çok anlamlı geldi. Hepsi düşünmeye sevk ediyor okuyucuyu. Keyifle okudum hepsini.
“Yanındaki arkadaşı da aynından! Değişmez abicim bu kafa! ‘Aynından’ diye sipariş vermek nedir ya, nasıl yani? Aynı balığı mı seviyorsunuz? İnsan neyi sevdiğine kendisi karar veremezse neden yaşar? Fotokopi mi bu birini pişirip çoğaltalım, değil mi ama?”
“Yazmak istiyorum. Benden geriye bir iz kalsın, aklımda durmasın istiyorum. Telefonumu alıyorum elime. Söyleyeceklerim var deyip başlıyorum yazmaya. Yazıyorum. Hem neden yazmayayım ki! Harf sayısını aşınca fazla harflerin üzeri kırmızıyla çiziliyor. ‘Fazlalıklar var, ya fazla harfleri sil ya da yeniden daha basit yaz,’ der gibi duruyor telefonun ekranı karşımda. Yapabilir miyim bunu? Sınırları aşmadan diyeceklerimi yazabilir miyim bilmiyorum.Her şeyin bir sınırı var, yazacağımızın, susacağımızın ve tabi konuşacağımızın. Geçme o sınırı, bak yanıyor kırmızı kırmızı. Üşeniyorum daha basit anlatmaya. Kırılıyor cesaretim. Var olanlar da sınıra takılıyor. Telefonu kapatıyorum.”
Öykü severlere tavsiyedir.
