Her insan biricik. O nedenle herkesin öyküsü de biricik. Her aşk, her dostluk, her serüven, her keder, kısacası her yaşam biricik. Herbiri biricik olan insanların herbirinin yaşantısı, en az bir ikinci kişinin varlığıyla anlam kazanıyor. Sevgi, dostluk, aşk, özgürlük, bağımsızlık, inançlar, ayıplar, övünçler, hedefler, idealler, başarılar, utkular, kıskançlıklar, tutkular… İnsana dair tüm kavramlar başka insanların olmadığı bir yerde, tek başına yaşanırsa nasıl bir anlam taşıyabilir ki!...
Bunları içeren deneyimlerin herbiri de biricik. Ama tüm insanlar için kimi duygular, kimi düşünceler ortak. Böylece her biricik insan, okuduğu, dinlediği, gördüğü kimi öykülerde kendisiyle benzerlikler buluyor, kendisiyle benzeşen kişiler aracılığıyla kendini daha iyi tanıma fırsatını yakalıyor. Kendine benzemeyenleri ise tanıyarak, onlar aracılığıyla kendini zenginleştiriyor. Bu nedenle öyküler, romanlar, tiyatro, insanların kendilerini ifade ettikleri her türlü sanat yapıtı, her türlü yaratı, insan emeğinin her ürünü çok önemlidir. Bu yaratılara ve ürünlere ilgi ve yakınlık duyduğumuz oranda, onları anlama çabalarımız kadar ruhlarımız zenginleşecek, yaşamlarımız daha anlamlı olacaktır.
