Kierkegaard'ın yaptığı öyle zor bir şey ki, varlığını ve yaşamı duyumsayamadan gülümseyebilmek gerçekten çok güç bir iş. ruhu acı içerisinde kıvranan insan için her gülümseme acıyı bir kez daha hatırlamaya sebeptir aslında. ''Neden'' sorusuna cevabını alamamış ve orada kalmış olan insan için bir işkenceden ibaret olan yaşamı olumlayabilmek çok ama çok güç. Bunu başarabilmiş insanı özel bir yere koymuyor değilim. Amor Fati noktasında bir türlü Nietzsche'yi yakalayamadım mesela ben. kaderi sevemiyorum. çünkü neden?
nedir bu sorunun cevabı?
işte bu soru ve olası her cevabı büyük bir tezat büyük bir acı ve büyük bir trajedidir. insan bu trajedi karşısında gülümseyebiliyorsa ne mutlu ona... ne mutlu.
Kierkegaard, eserinde öyle bir güncellik mevcut ki bugün bile iki asır önceki sözlerinin geçerli olduğunu görmek oldukça vurucu noktasıydı kitabın. özellikle medya ve kamusal alan tanımlamaları oldukça ilginç. ileriyi görmüş diyebilirim.
Felsefi olarak fazla hegelci bir duruşa sahip olsa da Kierkegaard, samimiyeti ve düşünme biçimiyle işi düzeltiyor diyebilirim.
Gülümsemenin felsefesinin işlendiği bu kitabı önemsiyorum. Başka türlü nasıl yaşarız? tepkisinin izdüşümüdür çünkü...
Gülüşler hep sizinle birlikte olsun.
Adam aşkı ile kaybediş ve yaşadığı kazanımı üzerine yapmış tüm felsefesini
Her ne kadar bu kazanımın farkında olsa da aşkını kaybettiğinin acısını her kitabında sanırım okuyacağım.
Tüm kitaplarının çıkışı burdan yani kaybından...
Hiçbir kazanım bir gerçek aşk etmez...
hiçbir aşkda kaybetmek ayrılık olmadan “hakikat” sırrına eremez.
İçim burkularak kitabı tamamladım.
Öyle ki;
Son cümlelerinde ölümsüz aşkını, tekrarın olmayacağını, ve “tekrar kendim oldum” diye başlayan paragraflarda ki acısını o kadar derinden hissettim ki.
Belki de korku ve titreme dahil bu kitabından da bu kadar etkilenmeme sebep yegane kendisini gördüğüm bir insan tanımış olmak..
"Arkadaş felsefedeki "zorunlu öteki" değil, lüzumsuz üçüncüdür." der Kierkegaard
Çünkü arkadaş sosyal ilişkiden öte bir sınırlayıcıdır.
Sınırlanan şey özgür olmayandır, özgür olmayan şey sıkıcıdır ve sıkıcı olan şey kötüdür...
"Başıma harika bir şey geldi. Göğün yedi kat yukarılarına çekildim. Tanrılar orada oturuyorlardı. Bana özel bir lütufla bir dilekte bulunma ayrıcalığı bahşedildi. 'Ne dilersin?' dedi Merkür. Bir an şaşırdım kaldım. Sonra tanrılara şu şekilde hitap ettim: 'Çok saygıdeğer çağdaşlar, dileğim tek şudur ki, kahkaha hep benden yana olsun.'
Søren Kierkegaard, her şeyden önce gerçekten 'ilginç' bir kişiliğe benziyor. Düşünceleri ve bunları aktarma şekli, yaşam tarzı, tepkileri, anlayışı vb. en küçük parçasından en büyük parçasına kadar yansımış bir ilginçlik. Bu kitabı okumadan önce kendisi hakkında neredeyse hiçbir şey bilmiyordum. Okuduğum ilk kitabı zaten. Bodozlama daldım
"Can sıkıntısı bütün kötülüklerin anasıdır" deyip; birey, siyaset, basın, özel hayat gibi kavramları derinlemesine irdeleyerek yerinde tespitler sunan adam. - Kierkegaard. Tanrılardan tek bir dilek dilemiş "kahkaha hep benden yana olsun"
Keyifli okumalar...
