* Kitabımız, bir tesadüfle babasının gerçek babası olmadığını öğrenen ve evi terk eden Edouard'ın, evine sığındığı arkadaşı Olivier'in ve dayısının hikayesini anlatmakta. Edouard her ne kadar annesinden nefret etmiş olsa da , üvey babasının kendisini ne kadar çok sevdiğini ve diğer gerçek çocuklarından ayırt etmediğinin farkındadır. Yine de annesini affedemez ve arkadaşına gider.
* Kitabın baş kahramanı her ne kadar Edouard gibi görünse de bence asıl kilit isim Eduard'ın dayısıdır. Hem kendisine hayranlık duyulan ve bir kitap yazan ilginç bir karakter. Gençlerde yoğunlukla başkaldırı, özgürlük, ahlak dışı durumlar da sözkonusu olmakta. 1920 lerde nasıl kaleme alınabilmiş bilemesem de eşcinsellik de içerek bir hikaye. Zaten Olivier'in dayı ile tanışması ve ona hayranlık duyması epeyce işlenmiş kitapta. Dayı, aynı zamanda bir yazardır ve yazdığı hikaye ile bizim hikayemiz zaman zaman birbirine karışmakta.
*Bu arada kalpazanlar ne zaman karşımıza çıkacak derken hikaye ile tamamen alakasız bir yerlerde bahsi geçen bir mesele; Eduardo'nun üvey babası bir savcıdır ve bir sahte kalp para basan kalpazan çetesini yakalamakla uğraşmaktadır. Bu meselenin de elle tutulur bir sonuca vardığını söylemek güç.
*Yani tuhaflıklarla dolu bir kitap, nasıl nobel alabilmiş hayret etmeden geçemeyeceğim. Okunması ve anlaşılması da kolay değil. Bazı karakterleri bir kaç kez geri dönerek tekrar okumanız gerekebiliyor.
