Kapı Bekçisi

Bir keresinde, aynı stajyer papazın İsa'nın Cennet'e yükselişi hakkında verdiği bir vaazı dinlemiştim. Vaaza şu sözlerle başlamıştı: 'Efendimizin yükselişi hakkında bilmek istediğimiz daha birçok şey var, örneğin bunu nasıl başardığı gibi?'

Sayfa 33 - I, Yaşam Boyu TutsaklarKitabı okudu

Hakan Özer

Bu derslerin içeriğinin, evlilik teolojisi olduğunu gördüm, oysa stajyer papazın teolojik bilgisine fazla güvenmiyordum. Onu ilk ziyaret edişimde, açık biçimde benzer bir eğitim almak için orada bulunan genç bir adamın yanından geçtim. Papazın odasından çıkarken, yüzünde şaşkın ve hafiften umutsuz bir ifade vardı. Papaz ise kapısının önünde durmuş, Kuzeyli aksanıyla bağırarak genç adama sesleniyordu: 'Endişelenme, bu yalnızca bir gizem! Bir gizem!' Bu sözler, Katolik öğretisinin açık saçmalıklarını ya da mantıksızlıklarını açıklamak için kullanılan geleneksel sözcüklerdi. Eğer Tanrı'nın ekose bir suspansuvar giydiğine inanamıyorsanız, bunun nasılını ve nedenini bir gizeme bağlayarak kendinizi avutabilirdiniz. Bir keresinde, aynı stajyer papazın İsa'nın Cennet'e yükselişi hakkında verdiği bir vaazı dinlemiştim. Vaaza şu sözlerle başlamıştı: 'Efendimizin yükselişi hakkında bilmek istediğimiz daha birçok şey var, örneğin bunu nasıl başardığı gibi?'

Sayfa 33 - I, Yaşam Boyu TutsaklarKitabı okudu

Reklam

Hakan Özer

Bu Kermel rahibeleri, tarih her an ortadan kaybolabilirmiş gibi yaşıyorlardı ve bu çok basit bir gerçektir. (...) Dünyanın içinde yer alıp ona ait olmamak, varoluşlarına ironik bir unsur katıyordu, fakat bir ironi ile uğraşırken, başka bir ironiden uzak durmak zorundaydılar. Politik eylemler ya da hayır işleriyle dünyayı daha yaşanılır bir yer haline getirmekle ilgilenmiyorlardı, çünkü böyle bir tutum, onları tamamen vazgeçtikleri dünyaya yeniden bağlardı. Onların işi bunun yerine, son derece teatral bir biçimde sonunda hiçbir şeyin önemi olmadığını göstererek, bu dünyanın yıkılışını izlemek ve kendi yaşamlarında tarihin ölümünü tasarlamaktı. Onların işi yalnızca, insanlığın yaşadığı güçlüklere acımak ve hiç durmadan onlar için aracılık etmekti. İnsanlığın durumunun ne kadar kötü olduğu ve aksaklıkları onarmanın ne kadar uzun bir zaman alacağı gerçeğini, ağrı kesici gücü olan hiçbir sosyal umut esintisi, gelişim ve ilerleme öngören hiçbir ideoloji değiştiremezdi.

Sayfa 23 - I, Yaşam Boyu TutsaklarKitabı okudu

Hakan Özer

Oxbridge akademisyenleri, biseksüel olmayanları da dahil olmak üzere, her zaman iki yönlü olmuşlardır. Doğruluk ve dürüstlükleriyle gurur duyup diğer yandan da geleceğin idarecilerini yetiştirmişler, böylelikle kendi elleri temiz kalırken her türlü zevki de başkalarının üzerinden tatmışlardır. Geleneksel akademisyen, amfibi türünden bir hayvandır; kibarcık partilerle, fildişi kulelerde yeminlerine sadık olmayan rahipler gibi salınırlar. Hayatın tadını çıkartırken, çalışmalarında insani isteklerin kendini beğenmişliğinden ve her şeyin geçiciliğinden dem vururlar. Yalnızca manastırdakiler için dünyevi şeyler dokunaklı olabilirdi. Bugün bile, medyada entelektüel anlamda sosyal anlamda hizmet verebilecekleri bir iş olsa, akademik standartlarını kolaylıkla bir kenara atarlar. Öte yandan akademisyenler, üniversite olarak bilinen ve bol bağış alan derneğin mütevelli heyetinde bulunurlar ve bu yüzden de son derece nüfuzlu olurlardı. Bir kısmı, Bizans hakkında yeri göğü sarsacak bir çalışmanın yazarları olmaktan çok, yeni bir bina yaptıran mutemetler olarak hatırlanmaktadırlar. Birini yapmak her zaman için diğerini yapmamak için makul bir nedendir.

Sayfa 136 - 6, AkademisyenlerKitabı okudu

Hakan Özer

Son derece geleneksel birkaç filozofun içinde bile, dışarı çıkmaya çalışan birer anti-filozof vardır. Blaise Pascal, 'Felsefeyi yalınlaştırabilmek, gerçek bir filozof olmaktır,' demiştir ve dünyayı şırıngayla, bilek saatiyle, hesap makinesiyle ve halk otobüsleriyle -vakum kuramının temellerini atmasını saymayalım- ilk tanıştıran adam olarak, söylediklerinde bir otorite tınısı vardır. Felsefenin babası Sokrates, bir tür palyaço, ironi ustası ve kendini kanıtlamış bir kara cahildi. Aşçılar ve taş ustaları olmadan, profesyonel filozoflar olamazdı. Full-time aydınlardan oluşan bir topluluğu yalnızca ekonomik artıkların arkasında bulabilirsiniz, düşünürler bu noktaya gelene kadar avcılarla dayanışma içinde olmak zorundadırlar. 'Düşünüyorum, öyleyse birileri angarya iş yapmış,' sözü, böylesi bir düşünce biçiminin anti-Kartezyen bir ilkesi olabilir. Alman filozof Fichte, Transandantat Egoizm adını verdiği bir kuram geliştirmiştir, fakat bu kurama yöneltilen eleştirllerin birinde olduğu gibi, insan Bay Fichte'nin bu kuram hakkındaki kendi görüşlerini merak ediyor. 'Erkek düşünüyor, öyleyse kadın pis işleri yapıyor,' sözü, feminizmden hiç de fazla uzak değildir. Ya da belki de: 'Erkek düşünüyor, öyleyse kadının düşünme izni yok.'

Sayfa 61 - 3, DüşünürlerKitabı okudu

Hakan Özer

Yılmış, cesareti kırılmış varlığımızla, sosyal düzeyimizin düşük olduğunu bilecek kadar kültürlüydük. Yaşamdaki amacımız, mezar taşlarımıza 'Hiç mutsuz olmadık,' yazdırmaktı. Ziyaretçi gelmesine hiç alışık olmadığımızdan, kapının vurulması bizi SS subaylarının tüfeklerinin çıkardığı ses kadar korkuturdu. Evimizi Beckett Sahnesi gibi, hiç olay olmayacak, olsa da yeterli kaynaktan yoksun olacağımız bir biçimde döşemiştik. Bugün sahip olduklarım, geçmişte sahip olamadıklarımdır. Bugün, bildiğim bütün akademisyenlerden daha az kitabım vardır, belki de bunun nedeni çocukluktan kalan bir alışkanlıkla fazla mal mülkün gereksiz dağınıklık yarattığına inanmamdır. Ev, Dickens canavarları gibi asla görünmeyen, ama gölgesi olan bir ev sahibinden kiralanmıştı. Ancak babam, arada sırada bazı onarımların yapılması için talepte bulunmak üzere ev sahibine yazardı. Zaten başka şey için de yazı yazdığı görülmemiştir. Dikkate alınmadığımızı hissettirecek kadar uzun bir süre geçtikten sonra babama, 'Sayın' sözcüğü ile hitap etmeksizin bir yanıt gelirdi.

Sayfa 104 - 5, KaybedenlerKitabı okudu