Ze Oroco, hayatta zorluklar yaşamış ve tüm bunları unutmak için geçmişi ve hatta asıl ismini de geçmişte bırakıp Brezilya'nın ücra köşelerinde kendi halinde doğayla bütünleşerek yaşayan biridir. Doğanın dilinden anlayan, onu özümseyen hatta iletişim kurabilen Ze Oroco, Roshina adını verdiği kayığıyla da konuşabilmektedir. Roshina ona masallar anlatır, deredeki balıkların yerini haber verir ve daha birçok konu hakkında sohbet ederler. Tüm bunlar çevresindeki insanların onu deli sanması için yeterlidir aslında. Sözde onun iyiliği için tedavi adı altında bir hastaneye yatırırlar ama Ze Oroco'nun yaşadıkları işkenceden farksızdır.
Bu kitap hem çok huzurlu hem de çok hüzünlü. Doğayla uyum içerisinde yaşayabilen insanların deli sanılması asıl delilik bence. Doğa yaşayan, ruhu olan bir varlıkken neden konuşamasın ki?
Konusu çok güzel olmasına rağmen çok akıcı bir kitap değildi maalesef. Sıkıldığım ve anlamsız bulduğum bölümler de oldu. Özellikle yolculuk hikayelerinde canım fena halde sıkıldı. Sonu ise tam istediğim gibi bitti diyebilirim.
