İşkenceye dönüşüyor,
Akrep ve yelkovanın lirik dansı,
Sensiz sabahlara uyanınca ben,
Kırılan kemik, yırtılan ten oluyor,
Yokluğunun acısı Ve bitirme telaşı sarıyor,
Benim için hiç başlamamış olan günü.
Düşmüyorsun dilimden,
Sensizliğin koca boşluğunu,
Adınla yamıyorum.
Dilim adına, gün yamaya doymuyor.
Gün doyumsuzluğunu,
Ustalıkla devrederken geceye,
Ben devirsiz bir aşkla, Kırkyama biriktiriyorum vuslata,
Adınla.
(Tanıtım Bülteninden)
