İyi olanların iyi oynayanlar karşısında mağlup olduğu bir dünyaya baş kaldırmak “isyan” değildir. Çünkü baharda çiçek açmak âdetten, zemheride kardelen olmak asaletten sayılır.
“Yaptığım iyiliği hak etmeyenler var.” diyerek iyilik yapmaktan vazgeçen iyiliği hak etmez. İnsansa yapar. Kartal konmuyor diye şahikalar boş mu kalır, göz görmüyor diye karıncalar aç mı kalır? Öyleyse mataramız kavruk çöllerin de susuzluğuna talip olmalı. Çölün ateşini söndüremeyiz belki, bu doğru! Kurumakta olan fidana bir damla suyla koşmak neyi değiştirir? Fakat buna mecburuz meçhul dost! Ancak böyle insan kalabiliriz.
Bir seyyah ziyaret ettiği kasabanın yaşlı marangozuna sorar: “Bu kasaba neyiyle ünlüdür?” Yaşlı adam cevap verir: “Burası dünyada gidebileceğiniz her yerin başlangıç noktasıdır. Buradan başlayarak istediğiniz yere gidebilirsiniz…”
Bu kitap, ötelere bilet almış seçkin bir zümrenin seyahatine eşlik etmek, can kenarındaki koltukta asil bir sohbet arayanların yalnız olmadıklarını hatırlatmak gayesiyle kaleme alınmıştır. Azığa aş, yola yoldaş, kula aşk lazımdır. Zira dost ancak dostun yanında karşılığını bulur!
