18. yüzyılın ortası, Qing hanedanının Qianlong İmparatoru’nun yönetimindeki Çin’in refah dönemiydi. Ancak bu dönemde Çin edebiyatında feodal toplumun çöküşünün sinyalini veren hassas bir uzun roman ortaya çıktı. Bu roman, Cao Xueqin’in kalem aldığı “Kızıl Köşkün Rüyası”ydı. 　　“Kızıl Köşkün Rüyası”, Çin’in klasik romanlarının şaheseri olarak kabul ediliyor. Cao Xueqin’in bu seçkin eseri yaratması, olağanüstü yeteneği ve kültürel birikiminden çok, bir zamanlar son derece zengin olan ailesinin çökmesiyle son derece yoksul bir duruma düşmesiyle ilgili yaşam tecrübesinden kaynaklandı. Cao Xueqin’in dedesi, imparator Kangxi’nin güvenini kazanmış üst düzey bir devlet memuruydu. Bu nedenle Cao Xueqin’in çocukluğu, son derece zengin bir ailede geçti. Ancak daha sonra babasının görevinden alınması ve ailesinin bütün varlıklarına devlet tarafından el konulması yüzünden Cao Xueqin, ailesiyle birlikte Çin’in güneyinden Beijing’e yerleşti. Bir delikanlı olan Cao Xueqin, bütün acıları tattı ve insanlar arasındaki ilişkilerin dramatik değişimine tanık oldu. Cao Xueqin, hayatının son yıllarını Beijing’in batı banliyösünde sefalet içinde geçirdi, buna rağmen “Kızıl Köşkün Rüyası”nın ilk 80 bölümünü yazdı. Ancak yazar, romanı tamamlayamadan yakalandığı amansız hastalık yüzünden yaşama veda etti. 　　Diğer adı “Taş Hikayesi” olan “Kızıl Köşkün Rüyası”, Cao Xueqin hayattayken el yazması olarak geniş okur kitlesine ulaşmıştı. Cao Xueqin’in ölümünden sonra Gao E adlı bir yazar, Cao Xueqin’in düşünce tarzını inceleyerek romana son 40 bölümü ekledi. 　　“Kızıl Köşkün Rüyası”, ansiklopedi niteliğini taşıyan bir romandır. Romanda bahsedilen karakterler, imparatorun akrabaları, soylu ve üst düzey memurlardan hizmetçi, Budist rahip, tüccar ve köylülere kadar geniş bir yelpaze oluşturur ve Çin toplumunun hemen hemen her kesimini kapsar. Romanda sosyete etkinliklerinden sıradan vatandaşların meslek yaşamı, bahçecilik, kehanet, astronomi ve sanata kadar Qing hanedanı dönemindeki toplumsal yaşamın her yönünü görmek mümkün. 　　Cao Xueqin, “Kızıl Köşkün Rüyası” adlı romanında bakışını önce çok sayıdaki imparator akrabalarına, sonra Jia, Shi, Wang ve Xue olmak üzere dört soylu aileye, daha sonra Jia ailesi ve buradaki insanların faaliyetlerinin merkezi olan Daguanyuan bahçesine yoğunlaştırdı. Cao Xueqin, burada yaşayan ve çoğu genç kadınlar olan kişilerden oluşan küçük toplum ve bahçe dışındaki dünyayla olan bağlantısı aracılığıyla feodal toplumu simgeleyen Jia ailesinin çöküşünü gözler önünde sergiledi. 　　“Kızıl Köşkün Rüyası”, karakter yaratma konusunda son derece başarılı oldu. Romanda 700’ün üzerinde karakter var, bunlar arasında ana karakterlerin sayısı 100’ü geçer. Yazar, kadınların, özellikle genç kızların ince, karmaşık, hassas ve değişken psikolojisi ve duygu dünyasının tasvirinde çok ustaydı. Büyük sempatiyle onların yaşama olan beklentilerini, özellikle aşka olan özlemini yazıya döken yazar, hem kadınların zengin ve derin kişiliklerini, hem çevre ve toplumun onların üzerinde yarattığı baskıları sergileyerek onları birer canlı sanatsal simge haline getirdi. 　　“Kızıl Köşkün Rüyası”nın sanat değeri, sonsuza kadar konuşulan bir konu. Roman, diliyle, biçimiyle ve karakterleriyle klasik Çin romanlarını zirveye taşıdı.

Yazar:

Cao Xueqin

Yayınevi: Tuttle Publishing

Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak

Türler:

Roman

Benzer Kitaplar

Tümünü Gör

Reklam

Kitap İstatistikleri

4.472gösterim

Kitabın okur profili

Kadın% 36.7

Erkek% 63.3

0-12 Yaş

13-17 Yaş

18-24 Yaş

25-34 Yaş

35-44 Yaş

45-54 Yaş

55-64 Yaş

65+ Yaş

Yazar Hakkında

Cao XueqinYazar · 3 kitap

Cao Xueqin Han Çinli bir klana doğmuştu ve bu, 1610'ların sonlarında Mançu mülkiyetine kişisel hizmet ( Çee Nuhu'nun ya da göçmen olarak ) getirildi. Ataları, Sekiz Bayi Afişinin Düz Beyaz Bayrağı'nda askerlik hizmeti ile ayrıldı ve sonrasında hem prestij hem servet getiren memurlar olarak göreve başladı. Düz Beyaz Banner, Qing imparatorunun doğrudan yetkisine girdikten sonra, Cao'nun ailesi İmparatorluk Hanehalkı Dairesinin sivil görevlerinde hizmet vermeye başladı. Kangxi İmparatoru döneminde, klanın prestij ve gücü onun yüksekliğine ulaştı. Cao Xueqin'in büyükbabası Cao Yin Kangxi'ye çocukluk çağı oynamakta, Cao Yin'in annesi Lady Sun (孫氏) ise Kangxi'nin ıslak hemşiresiydi . Yükselişinden iki yıl sonra Kangxi, Cao Xueqin'in büyük dedesi Cao Xi'yi Jiangning'in (bugünkü Nanjing) İmparatorluk Tekstili Komiseri olarak atadı ve ailesi oraya tekrar yerleşti. Cao Xi 1684'de öldüğünde, Cao Yin, Kangxi'nin kişisel güvenirliği görevini devraldı. Cao Yin, çağın en tanınmış mektup adamlarından biri ve keskin bir kitap koleksiyoncusu idi. Jonathan Spence , bu İmparatorluk Dönemi Hanehalkı bağ görevlilerinin hayatındaki güçlü Manchu unsurunu not ediyor. İki kültürü dengelemişlerdi: Cao Yin, ata binme, avlanma ve Mançu askeri kültürüne sahip olmaktan ötürü zevk aldı ancak aynı zamanda Manço'ya Çin kültürü konusunda hassas bir tercüman oldu. 18. yüzyılın başlarına kadar, Cao klanı, Nanjing bölgesine güneyindeki altı ayrı gezi gezisinde Kangxi İmparatoru'na dört kez ev sahipliği yapabilecek kadar zengin ve etkiliydi. 1705 yılında, imparator, kendisini akıcı bir şair olan Cao Yin'e, Tang hanedanındaki bütün hayatta kalmış şiirleri derlemeye ve Tang'ın Bütün Şiirlerine yol açmasını emretti. 1712'de Cao Yin öldüğünde, Kangxi, ofisini Cao Yin'in tek oğlu Cao Yong'a devretti. Cao Yong 1715'te öldü. Kangxi daha sonra ailenin Cao Yin'in ölümünden sonra o konumda devam etmesi için baba yeğeni Cao Fu kabul etmesine izin verdi. Bu nedenle, klan üç kuşak için Jiangning'de İmparatorluk Tekstil Komiseri ofisini elinde tuttu. Ailenin servetleri Kangxi'nin ölümüne ve Yongzheng imparatorunun yükselişine kadar tahtta kaldı. Yongzheng, aileye şiddetle saldırdı ve daha sonra Cao Fu hapishaneye atıldı ve mülklerine el koydu. Bu, belki de bu tasfiye politik olarak motive olmasına rağmen, görünüşte fonların kötü yönetilmesinden dolayıydı. Cao Fu bir yıl sonra serbest bırakıldığında yoksul aileler Pekin'e taşınmak zorunda kaldı. Cao Xueqin, hala küçük bir çocukken, ailesiyle yoksulluk içinde yaşıyordu. Cao'nun erken çocukluğu ve yetişkinliğinden hemen hemen hiç kayıt yok. Redology bilirkişileri hala Cao'nun doğum tarihini tartışıyorlar, ancak ölümüyle kırk beş ila elli yaşları olduğu biliniyor. Cao Xueqin, Cao Fu ya da Cao Yong'un oğluydu. [10] Belli ki Cao Yong'un tek oğlu ölümünden sonra 1715'de doğmuştur; Bazı Redologlar oğlunun Cao Xueqin olabileceğine inanıyorlar. Bununla birlikte, klan kaydında Cao Yong'un tek oğlu belirli Cao Tianyou ( olarak kaydedildi. Redologlar için daha da karmaşık olan şey, çağdaşlarının onu tanıdığı Cao Zhan ya da Cao Xueqin isimleri kayıt defterinde izlenememesi gerçeğidir. Cao hakkında bildiklerimizin çoğu çağdaşlarından ve arkadaşlarından devralındı. Cao nihayet Pekin'in batısındaki kırsal alana yerleşti ve burada sonraki yıllarının çoğunu yoksulluk içinde resimlerini sattı. Cao, içten içe geçmiş bir kişi olarak kaydedildi. Arkadaþlar ve tanýdýklar, Onyedi yýlýný Red Chamber Rüyasý olmuþ olmalý bir esere gayretle çalþan akýllý, çok yetenekli bir adamý hatýrlattýlar. Hem şık resimlerinden, hem de özellikle de kayalıklarla kayalardan, hem de şiire Özgünlükten övgüyle bahsediyorlardı ki, şair bunlar Li'ye benzetiyorlardı. Cao 1763 ya da 1764'te bir süre öldü, romanı tamamlamanın çok ileri bir aşamasında bıraktı. (En azından ilk taslak tamamlanmıştı, el yazması bazı sayfaları arkadaşları ya da akrabaları tarafından ödünç alındığında kayboldu.) Bir oğulun ölümünden sonra bir karısı sağ kalmıştı. Cao hayatının işi boyunca ölümünden sonra ün kazandı. Bir yorumcunun dediği gibi, "kan ve gözyaşları" ile yazılmış roman, ünlü bir ailenin yüksekliğinde ve sonrasında çöküşünde canlı bir rekreasyon olduğunu belirtti. Cao, 1763-4'te aniden öldüğünde, görünüşe göre bir oğulun ölümüyle acı çekmeyen küçük bir aile ve arkadaş grubunun el yazması metnini yazdığı ortaya çıktı. Bu eserin el yazısıyla hazırlanan kopyaları (yaklaşık 80 fasıl), Cao'nun ölümünden kısa süre sonra Pekin'de dolaşıyordu ve yazıt koleksiyonları yakında değerli koleksiyoncuların kalemleri haline geldi. 1791'de, Cao'nun çalışma kağıtlarına erişebildiğini iddia eden Cheng Weiyuan "tam" bir 120 bölümlü sürümü düzenledi ve yayınladı. Bu, ilk ahşap baskı baskısı idi. Bir yıl sonra daha revizyonlarla basılmış olan bu 120 bölüm baskısı, romanın en çok basılan versiyonu. Birçok modern bilim adamı, aslında Cao Xueqin tarafından tamamlanmış olsun, romanın son 40 fasılının yazarlık meselesini sorguluyor.