• Marquez’in başyapıtı Yüzyıllık Yalnızlık’ı okuyup bitirdiğimde, bir daha böylesine bir kitap okuyamayacağım için çok üzülmüştüm. Sonra birkaç kitabını okudum ama o tadı alamadım. Ta ki Kolera Günlerinde Aşk’ı okuyuncaya dek. Neden mi? Kadın-erkek farketmez, içimizde kendisini Florentino Ariza’nın yerine koymayan bir kişi bile yoktur da ondan.
• Büyük usta Marquez, bir kez daha neden en iyisi olduğunu bize gösteriyor. Aşkı; dönemsel, toplumsal, ırksal, yaşsal, zamansal ve hatta yaşamsal bir olgu olmaktan çıkarıp, her şeyin üstünde lineer bir düzleme sabitliyor. Eğer her şeyin ve herkesin bir zamanı olduğunu ve her şeyin bu zaman aralığında olması gerektiğini düşünenlerdenseniz, sizi bu kitabı okumaya davet ediyorum.
• Florentino Ariza ve Fermina Daza’yı okurken içimiz tuhaf hislerle dolup, kırılıp dökülüyor biraz. Ama olsun be Florentino reis, hangimiz sevmedik çılgınlar gibi.
“İnsanın, onca yıl, onca hırgür, onca sıkıntı arasında nasıl böylesine mutlu olabildiği inanılmaz bir şey, Allah kahretsin, bütün bunların aşk olup olmadığını bile bilmeden.”
