Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Kontrbas
Patrick SüskindDüşük Puanlı Kontrbas Yorumları ve İncelemeleri
Düşük Puanlı Kontrbas sözleri ve alıntılarını, düşük puanlı Kontrbas kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.310 üzerinden
#Kontrbas , #PatrickSüskind ‘in “Koku” adlı romanından sonra yazdığı ilk tiyatro metni olma özelliğini taşımakta. Kitapta, Devlet Orkestrasında memur olarak kontrbas çalan bir müzisyenin müziğe ve yaşama karşı eleştirilerini okuyorsunuz. Genel olarak adam (karakterin bir adı yok) konuşuyor ve aralarda konuşmasını desteklemek amaçlı çalıyor ve içiyor. “Bu kitap bir oyundur. Sahnelense sanırım harika bir oyun ortaya çıkardı.”
Gelelim kontrbasa; fazla ağır, hantal ve yerinden hareket ettirmesi güç ve bulunduğu yerde de hep bir engel. Orkestra da pozisyonu da üçüncü sıra da ve arkada. Öyle ki davul bile ondan daha dikkat çekici ve ön plandadır.
Adam kontrbası hem orkestranın en yüce vazgeçilmez parçası olarak görürken hem de yerden yere vuruyor. Aşık olduğu bir kadını bile kontrbasmış gibi hayal ediyor. Yazarla tanışmak için doğru bir kitap olduğunu düşünmüyorum. Belki tiyatroda izlemek çok akıcı olacaktır ama monolog halinde okumak beni sarmadı.
Nisan ayında okuduğum bir diğer kitap ise Patrick Süskind'den Kontrbas... Galiba ondan okuduğum hiçbir kitapta Koku'dan aldığım zevki alamayacağım. Çünkü Koku beni en zirveye çıkarıp orada bıraktı. Ve bir daha Süskind kitaplarından zevk alamadım. E tabi her kitabının kendi içerisinde bir özgünlüğü ve harikuladeliği var. Ama Koku bir başkaydı ya
Kontrbas
Herkese merhabalar,
Kütüphaneden arka kapağını okuyup, seçtiğim bir eserdi Kontrbas. Merak ederek aldım, merakla okumaya başladım ama pek beğenmedim. Kitap bende öyle büyük bir his uyandırmadı desem yeridir.
•••
Kitabın konusu bir kontrbas sanatçısının sanatına, enstrümanına, hayata bakışı. Sanatçının yaptığı meslekten hoşnut olduğu kısımlar da var olmadığı kısımlar da. Yazar kontrbası bir orkestranın en önemli aletiymiş gibi bir algıymamızı iştemiş, her şeyin merkezine bu müzik aletini yerleştirmiş. Müzikten bahsedilen bir kitap olmasına rağmen ben daha çok kontrbas sanatçısının düşüncelerini, duygularını okumayı sevdim. Kitapta müzik ön planda olmasına rağmen bence en güzel kısımları bu insanın duygularının anlatıldığı yerlerdi. Sıkışmışlığı çok güzel anlatmıştı ama geri kalan kısımları sevmedim.
Okumayı düşünürseniz size keyifli okumalar dilerim.
Bu kitap sayesinde sıralamayı artık ezberledim sanırım; Keman<Viyola<Çello<Kontrbas.
Yazar kontrbas'ı bir övüyor, bir yerin dibine sokuyor. Bir insan gibi didişiyor. Bu arada Alman yazarımız tüm müzisyen vatandaşlarına bir güzel de giydiriyor iğneyi kendine batırma kabilinden. Biraz daha uzun olabilirdi hikaye, çok kısa tutulmuş. Yani sanki yazar yazsa yazarmış ama daha önemli bir işi çıkmış da yarım bırakmış gibi. Daha çok kontrbasın tanımlamasıyla, ruh halinin ülke ve sanatkarlar arasından esip geçişi gibi kısa bir rüzgar havasında çabucacık bitiyor. Çerezlik.
Koku uzmanı olduğu kadar müzik ve sanat konusunda oldukça bilge bir yazar konusu kontrbas sanatçısının tek kişilik karşılıksız duyguları eleştirileri geçmiş kuşaktan Mozart Beethoven gibi ustad'lara kadar iniltili ve karşılıksız bir aşk bu kısacık kitapta müzik edebiyat ve birazda erotizim var yazarla tanişmak isteyenler ilk öncelikle güvercin veya koku kitabından başlamaları daha isabetli olur bu ufak öykü bir tiyatro oyunu yazar gerçekten kaleminin hakkını vermiş ...Bizde okumak ve düşünmek düşer
Koku gibi kült bir romanı olunca insanın Kontrbas gibi bir oyun bence biraz düşük kalmış. Fakat yine de sanatını konuşturmuş Patrick. Kısa ama ağır ilerleyen bir oyun kitabı. Kitabı okuduktan sonra tiyatrosunu da izlemek lazımmış dediler bir ara izleyecem belki o zaman daha iyi şeyler düşünürüm kitap hakkında. Bir kontrbas sanatçısının içsel kızgınlarını, işinin zorluklarını ,isyanlarını, aşkını , hayallerini, sevdiği sevmediği bir çok şeyle karşımıza çıkıyor.
Bir delinin hatıra defterindeki kurguya yakın bir kurguda,hafif nevrotik bir durumda olan devlet orkestrasında çalan kontrbasçının, enstrümanı üzerinden hayatı,müziģi,enstürümanını...anlattıģı harika bir oyun. Enstrümanı üzerinden giderek yer yer kişileştirme (teşhis) yaptığı,yer yer onunla dertleştiği,yer yer ona olan sevgisinden ve öneminden bahsederken yer yer de onu fazlasıyla yerdiģi,yer yer batı müziğine ve bu alandaki ustalara ( beethovenlar,mozartlar,chopenler,schubertler ) deginirken yer yer de bu müziğin detaylarına girdiği harika bir oyun.
Yazar aslında kontrbas üzerinden bir müzisyenin toplum içindeki önemine deģinirken bir yandan müzisyenin haketmediģi deģersizliģinden, yaşadığı zorluklardan ironik bir şekilde olayı özetler.
Yıllar önce Ankara devlet tiyayrosunda Olcay Kavuzlu'dan oyununu izleyip hayran kaldıģım,sonradan da basılı metnini okuyup hayran kaldıģım harika bir oyun.oyunu da kitabı da rahatlıkla tavsiye ediyorum .
Süskind'in bir kontrbasçının öyküsünü monolog biçiminde aktardığı oyunu.
Aslında; kontrbas gibi zor bir enstrüman üzerinden bütün müzisyenlerin problemlerini anlatıyor bu oyun. Orkestradaki ve hayattaki hiyerarşi, hiçbir zaman tatmin olmayan müzisyen zihniyeti. Öncelikle kendine ve entrümanına olan hayranlığı sonrasında ikisinin de hiçbir işe yaramadığını anlayıp kendini işe yaramaz görmek arasındaki duygu değişimleri. Fakat her şeye rağmen çalgıya ve müziğe duyulan, terk etmeyi imkansız hale getiren aşk. Yani kısaca sanatçı bunalımı.
52 sayfacık su gibi akıp gidiyor.
Bir de sevgiliyi enstrümanına benzetip onunla sevişmeyi müzik yapmaya benzetmek boyutu var ki bence çok hoş bir noktaya değinmiş. Bir müzisyen, hayatındaki insanı enstrümanıyla kıyaslayıp onunlayken enstrümanını düşünmekten, ona dokunmayı bir trille benzetmekten vazgeçmişse, o kişiyi gerçekten sevmiştir sanırım.
Keyifli okumalar...
Bir sanatçının kontrbas’a ve müziğe aşkı anlatılıyor. Bu kitap bir tiyatro oyunu ve o yüzden sahne ağızdan yazılmış. Oyun ve öykü tarzı kitapları pek sevmem, ama Suskind bu kitabında yaşattığı his ile yine kendine hayran bırakmayı başardı. Şu uyarıyı da yapıyım, yazarın Koku kitabı hariç diğer kitaplarından okumayanlar sıkılabilir, ama dilini genel anlamda bilen herkes sever. Hele de müzik ile uğraşanlara kesinlikle tavsiyemdir.
Kontrbas çalan bir müzisyenin müziğe ve yaşama karşı eleştirilerini okuyoruz. Orkestradaki hiyerarşik düzen ile toplumun düzenini birbirine eşdeğer tutan müzisyen, müzik, gürültü, kontrbasa karşı duyduğu öfke, toplumdaki yeri ve cinsiyet konularına karşı olan düşüncelerini aktarıyor.
Karakter bir yandan konuşuyor arada sırada bira içiyor. Kitap ilerledikçe alkolün etkisiyle konuşmaları değişiyor. Bu geçişleri çok sevdim. İçtikçe içinden gerçekten geçenleri söylemeye başlıyor.
Klasik müzik eşliğinde dinlenmesi gereken bir kitap olmalı. İyi okurlar dilerim.
Uzun bir kitap olmaması kolay bitirileceği hissini uyandırsa da karmaşık bir ifadesi var fakat çevirmenin değil Patrick Süskind ‘ın. Kontrbasla arasındaki bağın titreşimini hissettiriyor. Duygularını ve tavırlarını kontrbasa yüklemiş , her şeyi onun üzerinden ifadelendiriyor. Tutku duyuyor ona bir nevi ama kızarak ama bağlılığını gizleyerek . Cümlelerin gizli kurulduğu yazımlar her zaman etkileyicidir benim için. İlginç bir oyun.
Eser, yazarın bir konu (ör: toplumsal) hakkındaki görüşlerini açıklayarak değil kontrbas hakkındaki düşünceleri, kontrbasın hayatındaki yerini anlatması ile ilerler. Arada aşk, cinsellik, yıllara göre ürün fiyatı değişiminin fazlalığı gibi konulara kısa kısa değinmesine rağmen kitabın akışı daha çok karakterin kontrbası hayatının merkezine yerleştirdiği için ondan vazgeçememesi ve bu durumdan doğan şikayetlerini anlatması ile geçer. Müzikten ve önemli isimlerden bahsederek az da olsa müzik ile ilgili bir birikim yapabilme imkanı sağlıyor. Kafa rahatlatmak, bir iki saat dünyanın sıkıcılığı, hayatın zorluğundan kaçmak için okunması gereken bir eser.
Yarım saatte bitecek türden bu kitap, adını kitabın başından sonuna kadar bilmediğimiz Kontrbas sanatçısının bizimle, sanatının zorluklarından, müzikten, işinden, aşktan, sahip olduklarından, hayellerinden, sevdiklerinden, sevmediklerinden vs. hakkında elinde birası ile aracı kullanmadan bizzat konuşmasından oluşuyor.
İşine yetişeceği arafede ( 1 bilemedin 1.5 saat) size tüm kinini kusuyor. Kontrbasın nasıl bir müzik aleti olduğundan tutun da hayatında olan tüm olumsuzluklara kadar açık ve aşikar önünüze seriyor. O, habire konuşuyor siz ise sadece dinliyorsunuz. Konuşma (dertleşme) bittiğinde ise kendinizi yorgun değil aksine zinde hiss etmiş olmanız garip...
Beğenmediğim kısımlara gelirsek,
aslında sadece kafa boşaltmalık kitap olduğundan, beğenmemek elde değil.
Beğendiğim kısımlar,
hiç kontrbas çalan biri ile hasbihal etmediğimden sevdiğimi söylemek isterim.
Kulak verin Kontrbasın o yoğun sesine, onda da bir hüzün saklıdır. Onu çalan insanın sonsuz boşluktaki derin hüznü...
Keyifli okumalar...
Süskind kokulardan sonra bir de müzik uzmanı çıktı, iyi mi?
Ya da bize yurturuyor, buldu sanattan anlamayan insanları... Hasılı kelam düşündürücü bir eserdi.
Kahramanımız Dostovari şekilde bizimle bir monoloğa giriyor. Mekan kahramanın evi, zaman bir konser oncesi. Müzik, müzik aletleri, bilhassa kontrbas, müzisyenler, orkestradaki insanların dizilimi, ve olmazsa olmaz konu aşk var bu kısa hikayede. Gideceği konser öncesi bir güzel içini döküyor mutsuz müzisyenimiz. Hikayenin sonundaki müphemlik de bir kat daha düşündürücü kılıyor hikayeyi. Acaba? dedirtiyor.
İlginç bir hikayeydi. Daha uzun olsa sıkardı belki, ama bu uzunluk tam okuma kıvamında. Süskind'e devam edeceğim tabi.
Kitapla kalın...