Yine okumaktan keyif aldığım ve beni yanıltmayan bir Zweig kitabı daha...
Kitabın ismi olmasaydı ve okuyuculardan kitaba isim verilmesi istenseydi,açık ara "KORKU" en uygun bulunan isim olarak kendini gösterirdi.
Her yönden yalıtılmış bir hayatı olan leydi İrene,bu tek düzelikten,her şeyin önüne serilmesinden, hiç bir şey için çaba göstermeden ,hatta içinde bulunduğu hayatın,ona ihtiyaç duyulmadan devam etmesinden kendince sıkılınca ,hayatı heyecanı yeniden hissetmek için kendini bir sevgilinin kollarında bulur.Ama bu, yine de istediği beklediği o hayat doyumunu ,'yaşıyorum' hissini vermez.
Leydi İrene 'nin bu hayatı hissetme isteği meçhul bir şantajcının ortaya çıkmasıyla gerçeğe dönüşür ve kısa süre içinde tüm o güvenli düzenli ,zamanında tek düzeliğinden sıkıldığı hayatının her anı tedirginlik ,korku ,endişe,heyecanla dolar,öyle ki artık ne uyuyabilir,ne de çok sevdiği şeyleri yapabilir...Sadece tedirgin bir bekleyişe dönüşür hayatı...Sürekli yakalanma,aşağılanma,terk edilme korkusuyla dolar...
Sürpriz sonlu kitapları çok severim ve bu kitap da onlardan biri;" vay be" diyerek bitirdim,hoş bir gülümseme,hoş bir tat bıraktı bende.
Çeviri kitaplarda,yazarın duyguları okuyucuya aktarmadaki başarısının, çevirmenlerin o duyguları tekrar yorumlayıp ,bize en doğru kelimelerle ulaştırması olduğunu düşünüyorum ve bu kitabın da nefesim kesilecek kadar o tedirginlik ve korkuyu bana hissettirmesindeki başarısında çevirmen İlknur Ugan'ı tebrik etmek lazım.
Bir Zweig sever olarak beni bu kitapla buluşturan sevgili arkadaşım Emine ARSLAN'a çok teşekkür ederim :)
