Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Korku
Stefan ZweigEn Eski Korku Yorumları ve İncelemeleri
En Eski Korku sözleri ve alıntılarını, en eski Korku kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.310 üzerinden
Her Zweig kitabı gibi "korku" da dupduru ama hassas bir üslupla, yalın ve net bir öykü, bu kadar yalın yazarak size "işte bu kadar basit ve acı aslında korkuyu yaşamak" diyebildiğiniz bir uzun öykü. Bir de sonunda "teslimiyet" olmasaydı... Zweig için okumaya değer!
Öncelikle çok yoğun bir zamanda işinin gücünün arasında bana kargo ile değerli kitaplarını göndermesiyle Zweig amca'nın belki de fark etmeyeceğim çok değerli kitabını okumamda vesile olan Seray arkadaşıma sonsuz teşekkürler diyerek minnet borcumu belirtmekle söze başlamak istiyorum(Bu seferki yağlama nasıl Seray :D)
Dil konusunda su gibi akıcılığı Zweig amca'yı tanıyanlar bilir. Tanımayanlar için acilen tanışması gerekir. Konusu suçluluk psikolojisinin insan üstündeki çığ gibi büyüyen denetimsiz korkusu. Olay hayatı şımartılarak, refah içerisinde yaşayan bir kadının, monoton süren bir hayatın heyecan ve macera katmak için gönül ilişkisine girmesiyle ve maceradan yakalanma korkusuyla evden çıkarken gönül ilişkisine girdiği erkeğin kız arkadaşına yakalanmasıyla başlayan şantajın suçluluk psikolojisinin adım adım ana karakterin hayatındaki olumsuz değişimi ve çektiği ızdırabı iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Geri dönüş için hayatın sunduğu kapıları değerlendirmemin gerginliği daha yukarı çekişini ve yakalanma korkusuyla etrafa daha dikkatli incelediğinizde hayatınızdaki yanlışlıkları daha rasyonel gözlemlediğiniz fark ediyorsunuz. Mutluluğun aslında yanı başınızda olduğunu mutluluğu kaybetmek üzere olduğunuzda fark etmenin muhteşem ironisi gözünüze adeta sokuyor yazar. Siz siz olun Zweig amcayla tanışmadan bu dünya'dan ayrılmayın derim ve yorumu bitiririm. :D
Burjuva sınıfı, son derece rahat hayat süren evli bir kadının, evliliğinden ve yaşamın tek düzeliğinden sıkılıp genç piyanistle gizli ilişkiye yönelmesini ve bu gizli ilişkisinden haberdar olan şantajcının kadına tehditleriyle korku salmasını yazar konu edinmiş. Kadında oluşan baskın korku duygusunun yoğun içsel çatışmaları doğurarak sürekli savaşım içinde olması, bu çatışmalar doğrultusunda yaşamı boyunca özellikle ailesine dair fark etmediği bir çok şey gün yüzüne çıkarak farkındalık kazanması, kitapta psikolojik anlatım yönüyle ağırlık kazandırılmış. Kısacası kadının korkunun baskın olduğu hayatının kısa kesitinde, duygusal bazda hareketliliğin analizini okuyucuya kadının gözünden bakmamız amaçlanmış.
Çok vaktinizi almayan, kısalığına rağmen bir o kadar etki altına alan kitaplardan biri. Okumanızı tavsiye ederim.
Stefan Zweig, bir kadının kocasını aldatması ve sonucunda şantaj görmesi ile ilgili yaşadığı korkuyu inanılmaz güzel anlatıyor.
Stefan Zweig, bu kitabında bir kadının kocasını aldatması ve sonucunda şantaj görmesi ile sonuçlanan iç korkusunu ve psikolojik durumunu anlatıyor.
Stefan Zweıg benim en sevdiğim yazarlardandır. Bana göre her kitabı aynı derece olağanüstü bir anlatımla yazılmıştır. İrene kocasını aldatan bir kadındır ve başka bir kadının yaşadığı yasak ilişkiyi öğrenip şantaja başlamasıyla,hayatında ki herşeyi kaybetme korkusunu, yaşadıklarını anlatan bir kitap.
İrene,evli iki çocuk annesi, eşi avukat olan bir kadındır. Burjuva hayatından sıkılıp bir piyanist ile yaşadığı ilişkinin boyutlarını hesaba katmadan hayatına devam etmeye çalışıyordu, ta ki şantajcı olan bir kadın kendisini tehdit etmeye başlayana kadar...
İrene sosyal konumu ve eşinin saygın çevresinden dolayı şantajcısına boyun eğmeye
Yine okumaktan keyif aldığım ve beni yanıltmayan bir Zweig kitabı daha...
Kitabın ismi olmasaydı ve okuyuculardan kitaba isim verilmesi istenseydi,açık ara "KORKU" en uygun bulunan isim olarak kendini gösterirdi.
Her yönden yalıtılmış bir hayatı olan leydi İrene,bu tek düzelikten,her şeyin önüne serilmesinden, hiç bir şey için çaba göstermeden ,hatta içinde bulunduğu hayatın,ona ihtiyaç duyulmadan devam etmesinden kendince sıkılınca ,hayatı heyecanı yeniden hissetmek için kendini bir sevgilinin kollarında bulur.Ama bu, yine de istediği beklediği o hayat doyumunu ,'yaşıyorum' hissini vermez.
Leydi İrene 'nin bu hayatı hissetme isteği meçhul bir şantajcının ortaya çıkmasıyla gerçeğe dönüşür ve kısa süre içinde tüm o güvenli düzenli ,zamanında tek düzeliğinden sıkıldığı hayatının her anı tedirginlik ,korku ,endişe,heyecanla dolar,öyle ki artık ne uyuyabilir,ne de çok sevdiği şeyleri yapabilir...Sadece tedirgin bir bekleyişe dönüşür hayatı...Sürekli yakalanma,aşağılanma,terk edilme korkusuyla dolar...
Sürpriz sonlu kitapları çok severim ve bu kitap da onlardan biri;" vay be" diyerek bitirdim,hoş bir gülümseme,hoş bir tat bıraktı bende.
Çeviri kitaplarda,yazarın duyguları okuyucuya aktarmadaki başarısının, çevirmenlerin o duyguları tekrar yorumlayıp ,bize en doğru kelimelerle ulaştırması olduğunu düşünüyorum ve bu kitabın da nefesim kesilecek kadar o tedirginlik ve korkuyu bana hissettirmesindeki başarısında çevirmen İlknur Ugan'ı tebrik etmek lazım.
Bir Zweig sever olarak beni bu kitapla buluşturan sevgili arkadaşım Emine ARSLAN'a çok teşekkür ederim :)
Kitap; okadar inanılmaz ve sürükleyici bir konuya sahip ki elimden bırakamadım. Olayın okadar içinde yaşadım ki Irene'yle birlikteydim. Bu kitabı biraz "The Game" filmine benzettim. Bence kesinlikle okumalısınız son zamanlarda okuduğum en iyi öyküydü. Acaba Sonrasında Irene ne yapmıştır?
İnsan elindekilerinin kıymetini en iyi, kaybetme riskini yaşadığında anlar.
Burjuva sınıfında genç ve güzel bir kadın, yaşadığı hayattan sıkılarak heyecanı genç bir piyanistin kollarında bulur. Aşık değildir ama bir iki seferlik yasadığı kaçamağın yarattığı alışkanlıktan kopamaz. Ve bu ilişkiyi öğrenen şantajcı ile hayati bir anda kabusa döner.
Konusu itibari ile klasik bir konu. "Aldatma" temalı çok fazla kitap var. Ancak aldatan bir insanin psikolojisini, gelgitlerini, pişmanlığını, utancını ve en önemlisi tüm yasama isteğini sömürecek seviyedeki "korkusunu" bu kadar iyi anlatan başka bir eser okumadım ve bu kadar iyi tasvir edebilecek Zweig'dan başka bir yazar tanımadım.
Özellikle ana karakter çok iyi yazılmış, kısacık öyküde bir roman karakteri okuyorsunuz adeta.
Behçet Necatigil çevirisi etkisi sanırım, ilginç kelimeler var kitapta, kaynanasıgiller, müphem gibi. Zweig'dan bunları okumak biraz garip doğrusu. Okurken dikkat dağıtıcı geldi bana.
Korku, Stefan Zweig'ın okuduğum dördüncü kitabı ve sanırım en çok kitabını okuduğum yazar şu an Zweig :) Okuduğum diğer kitapları gibi bu kitap da çok iyiydi.
İstediği her şeyi elde edebilir bir konumda olan Irene, yaşamının bu tekdüzeliğinden, heyecansızlığından sıkılmış ve aradığı heyecanı bir yasak aşkta bulabileceğini zannetmiştir. Ama zamanla piyanist aşığı ve onunla görüşmeleri de hayatının tekdüzeliğinin bir parçası olup çıkar. Kitapta hikaye bu noktadan sonra başlamaktadır. Aşığıyla her görüşme sonrası, evine gidene kadar yaşadığı tedirginlik Irene'i bir nevi hayata bağlayan, hayatı hissetmesini sağlayan duygu olmuştur.
Fakat bir gün, bir kadın Irene'e şantaj yapmaya başlar. İşte o zaman, o güvenli ve tekdüze hayatının değerini farkeder. Her gün, her gece, her an rahat hayatını ve sevdiklerini kaybetmenin korkusuyla yaşamaya başlar. Ve artık buna bir son vermesi gerektiğine karar verir.
Müthiş bir tedirginlik hikayesi. Stefan Zweig'ın sürükleyici, bir an bile sıkmayan ve o tedirginliği, korkuyu iliklerinize kadar hissedebileceğiniz bu kitabını mutlaka okumalısınız.
Stefan Zweig aslında klişeleşmiş bir konuyu ele alarak, gerilim, korku temalarını canlı tutarak okuyucuya çok güzel aksettirmiş ve merakı tüm kitap boyunca ayakta tutarak bizleri etkilemiştir. Kitapta kadın karakterin durağan hayatında heyecan araması ve bu sayede hayatına yabancı bir erkek almasıyla başına gelenleri anlatmaktadır. Ben severek ve sonuna kadar meraklanarak okudum, hatta öyle ki bir korku bu kadar güzel anlatılır diye düşündüm. Bizlerde bir hata işlediğimizde sanki herkes biliyormuş gibi hissedip, sürekli diken üstünde oturmaz mıyız? Kitapta da anlatıldığı üzere suçumuzu itirafımız bu korkudan daha kolay daha çekilebilir diye; çünkü korku bizim kendimize verdiğimiz en büyük cezadır, bilinmeyenle savaş, şantajla karşı karşıya kalmak, kaybetme korkusu sonuçlara katlanmaktan daha zordur.
“Kendi benliğini bulan kimse şu dünyada hiçbir şeyi yitirmez. Kendi içindeki insanı tanımış olan, bütün insanları tanır.” Bu söz yazarın kitaplarının küçük bir özeti şeklindedir. Bu kitabı da çok iyi anlatmıştır aslında, sizlere de tavsiye ederim kitabı alışılagelmiş öyküsünden çok psikolojik değerlendirmeleri ile okursanız daha çok zevk alacaksınızdır.
Yine ibretlik bir yaşam kesiti, yine son sayfasına kadar okuyucuyu kendine kilitleyen bir anlatım, yine öykü kahramanının hislerini okuyucuya aynıyla yaşatan tahliller, tespitler, tasvirler, ...
Uzun lafın kısası, (futbol yorumu gibi olacak ama) Zweig yine şaşırtmadı.
Korku aslında iç dünyamızda sıklıkla hissettiğimiz bir duygu olmasına rağmen bir kitapta bu kadar yoğun işlenmesine pek şahit olmadığımı farkediyorum. Belki kitabın bu denli benimsenmesinin (yorumlara bakınca öyle görünüyor) bir nedeni de anlatılana okuyucudaki bu aşinalıktır.
İncelememe bu noktada bir parantez açmak isterim: Ben profesyonel olarak borsa işleriyle meşgul biriyim, ve malum, finans piyasalarında psikoloji ve duygular çok devrededir. Korku, piyasalarda en çok devrede olan, sıklıkla kullanılan iki duygudan biridir (diğeri de coşkudur). Çünkü korku, öykümüzde de örneklendiği üzere, insanı esir alabilen bir duygudur. O esarete girmemenin yöntemini şöyle özetleyebilirim: (Mümkünse o korku sarmalı dışında, yani o hissin en zayıf ya da etkisiz olduğu bir ortam yaratarak) hadiseyi rasyonel bir zemine/perspektife oturtmak, bu çevrimdışı zeminde değerlendirmek, burada alınacak kararları canlı ortamda mutlak şekilde uygulamak. Belki fayda sağlar düşüncesiyle paylaşmak istedim, kapa parantez, incelemeye devam ediyorum.
Zweig'in okumadığım öyküsü pek kalmadı, "Korku" 'nun yazarın en sevdiğim öykülerinden biri olduğunu söyleyebilirim (diğerleri Satranç, Meçhul Bir Kadının Mektubu, Leporella).