Kültürün İktidarı Gönderileri
Kültürün İktidarı kitaplarını, Kültürün İktidarı sözleri ve alıntılarını, Kültürün İktidarı yazarlarını, Kültürün İktidarı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Tarihsel coğrafyanın sahip olduğu kültürlerin oluşturduğu imkan (kültürel zemin) , tercüme eserlerle intikal eden birikim, dönemin şartları gereği olarak ortaya çıkan güvenlikçi tedbirler ve çeşitli toplumsal olayların sonucunda gelişen siyaset kültürü, ancak bütün bu zaman, zemin ve etki faktörleri göz önün de bulundurulup değerlendirildiği takdirde gerçekçi bir anlam kazanabilecektir.
Bu değer kalıplarının dini kaynaklara dayandırılması ise, söz konusu düşünce ve yöntemlerin tartışılmasını engelleyerek tarihf olanla dini olanın içiçe geçmesine sebep olmuştur.
Bu bakımdan, geleneksel siyaset teorilerinin çağın şartlarına ve yeni durumlara göre sentezlenerek yeniden üretilmesi yerine, çoğu 12. ve 14. yüzyıllar arasında kaleme alınan eserlerdeki düşüncelerin orijinal biçimleriyle esas alınması, tarihsel olgular için sınırlı ve dönemsel değeri olan yorumlann mutlak "değer kalıpları" haline getirilmesine yol açmıştır.
Birçoğu kendi döneminin siyası ve kültürel şartları içerisin de kaleme alınmış İslam siyaset düşüncesiyle ilgili metinlerin ait oldukları dönemin şartlarına göre değil de, bütün zamanlar için geçerli birer nass gibi kabul edilerek pek çok olguda müracaat kaynağı olarak görülmesi, İslam coğrafyasındaki düşünce durgunluğunun önemli sebeplerinden biridir.
Ancak dönemin şartlarına göre belirlenen bazı dini, felseft veya metafizik yorumların daha sonraki yüzyıllarda da birer meşruiyet aracı olarak kabul görmesi, siyaset düşüncesinin yenilenme ve yeniden üretebilme imkanını da ortadan kaldırmıştır.
Başta İslam dünyasında "muallim-i evvel" olarak kabul edilen Aristoteles'in siyasetle ilgili düşünceleri olmak üzere Hint, Sasant ve Helen siyaset kültürlerine ait birikim üzerinde inşa edilen devletler, kültürel sermayeyi temsil eden ulema, mutasavvıf ve düşünürlerin ortaya koyduğu siyaset sanatıyla ilgili bu tür ilkelere göre varlıklarını sürdürmüşlerdir.
Bu anlamda, İslamı kaynaklarda yer alan şura, istişare, müşavere gibi kavramların meşruti monarşiye yakın bir yönetim biçimine imkan sağlaması, vezir ve danışmanların iktidardaki gücünü de pekiştirmiştir.
Hükümdarın ruh ve vezirin akıl olarak kabul edildiği bu anlayış, devlet yönetiminin geleneksel bilgi ve biri kimle yürütülmesi esasına dayanır.