Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Kuşlar da Gitti
Yaşar KemalEn Yeni Kuşlar da Gitti Yorumları ve İncelemeleri
En Yeni Kuşlar da Gitti sözleri ve alıntılarını, en yeni Kuşlar da Gitti kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kısacık ama sizi derinlere sürükleyecek bir roman.İnsan okurken kuşlara yapılanlara mı üzülsün? ,insanların vurdum duymazlıklarına mı üzülsün? ,yoksa çoçukların hayal kırıklıklarına mı üzülsün? ve o hayal kırıklıklarının sebebiyet verdiği sona mı üzülsün? gerçekten bilemiyor.Karmaşık duygulara sürüklüyor insanı ve kısacık yapıtlarda bile derin duygular hissettirelebileceğini gösteriyor insana.
Sıcacık, kuşlar gibi mini minnacık, çok güçlü, etkileyici bir anlatımı olan, hüzünlü bir hikâye. Eski zamanların ruhunu yakalıyor bu öykü. Eskiden 'azadlık kuşlar' diye insanların günahlarından arınması için kafeslere tıkılıp sonra da para karşılığı tekrar insanlara sunulan bu kuşlar salınırmış.
Peki nereye?
Kuşların gittiği yer, insanlığın da bittiği yer olmasın.
Yaşar Kemal'in anlatımıyla, öykünün etkileyiciliği de birleşince okuduklarım hiç bitmesin istedim.
Sonuçta usta bir yazar, ismi yeter.
İnsanlık
19.12.2019
Kuşlar da Gitti insanlığın kaybolmaya başladığı yıllardan bize doğru geliyor.. Kuşların mekan bildiği stanbulda çocuklar onları tutup cami, kilise, singogların kısaca dine vicdana dokunan kapılarda satarlar..
Azat buzat beni cennet kapısında gözet..... diyerek satarlar. Ama öyle bi zaman gelir ki insanlara bu kuşları aldiramazlar. İste o zaman bu çocuklar insanlık öldü mü kaldı mı diye sorgulamalara başlarlar. Başkalarının yardımcı olmasıyla son bir çırpıntı daha verirler. Çünkü bence çocuklar insanlığın öldüğüne inanmak istemezler. İnsanlari siz bunları almazsanız biz kafalarını koparıp yeriz diye tehdit ederler. Ama bunu içten değil sadece tehdit amacıyla söylerler....
Ama sanıyorum insanlığın ölümü öyle zorlarına gider ki kendi insanliklarini hatırlatır bu onlara.
Ve sonunda insan gibi davranıp gerçekten de kuşları talan ederler....Belki kuş yakalayıp satmak hoş bi meslek olmayabilir. Ama insanlıktan bunca umutlu çocukları böyle ortada bırakmak da bi meslek değildir. Ben hayatımda hiç kuş alıp ucurmadim. Ama öyle sanıyorum ki zaten Yaşar Kemal bu romani yazdığında insanlığın bu kısmı çoktan tarih olmuştu. Bilmeyenler için söyleyim 2.5 liraya bir kuş alıp azat etmek bir simit parası denebilir o dönemin şartında.
Mesele ne simit ne kuş ne çocuklar. Mesele insanlığın olduğu nokta.
Yaşar Kemal yazmış diye söylemiyorum ama bu gerçek yaşanmış bir hikaye gibi kabul edilebilir, her zaman insan olarak bu sınavlardan benzer dönemlerden geçiyoruz ve nice çocuğun içinde ki umudu ışığı sonduruyoruz. Kısaca bu kitapta kuş yakalayıp satmanın doğruluğu değil insanlığın vicdanı eleştiriye açıktır.
-Kuşlar da gitti ,
-Giderler aldırma
Yaşar Kemal
Kitabi bitirdiğimde, insanları düşündüm, insanlığı düşündüm, insanlık neydi?Ne oluyordu?neye doğru, nereye doğru gidiyordu?Eskiden insanlar çok mu vicdanliydi merhametliydi,kuşların kafeste kalmasına göz yummayan yufka yureklere sahipti .Peki sonra ne oldu .Merhamet mı insanlardan uzaklaştı, yoksa insanlar mı vicdansız sevgisiz olmaya başlayıp merhametten uzaklaştı?
Kendi hayatımı, geçmişi geleceği şimdiyi, bütün insanları, istanbulu düşündüm düşündüm,sorguladım , kuşlar da gitti ,merhamet de .
79 syf.
10/10 puan verdi
Ah bu adamın göğü anlatışı... maviyi, mavi kuşu, kuşun kanadını anlatışı... özgür kuşları, kafesteki kuşları, bekleşen kuşları, sevimli kuşları, yırtıcı kuşları anlatışı...
ağaçları anlatışı... açık kollar gibi bekleyen, gölge olan, güven veren dalları, yaprakları, dikenleri anlatışı...
İstanbul'u anlatışı... karınca gibi kaynaşan insanı, insanın yüzünde olanı, insanın gönlünde olanı ve insanın içinde öleni anlatışı...
"Kitaplarını üç yılda bir tekrar okumalıyım" dediğim gün hayatımın en güzel kararlarından birini aldığımı bilmiyordum. :)
Anadolu'dan çıkıp İstanbul'a gelmiş üç arkadaşın, karınlarını doyurmak maksadıyla yakalayıp kafeslediği kuşları azat buzat geleneği ile satma çabasını anlatıyor hikaye.
Azat buzat geleneği, insanların kuşları azat ederek işledikleri günahlardan kurtulma inancına dayanmakta. Bu yüzden ki " azat buzat beni cennet kapısında gözet" diye bağırmaktalar cami önlerinde.
Lakin işler eskisi gibi değildir artık. En temel insani dürtü olan doymak amacıyla tıka basa doldurdukları kafeslerdeki kuşları azat etmek isteyen kalmamıştır.
Aslında yazar, kafeslere kuşlar yerine umutları, hayalleri, vicdanları doldurmuş, bunların nasıl acımasızlığa, vurdumduymazlığa ve bencilliğe yenildiğini anlatmaktadır.
İnsanlar sonradan sonraya mı unuttu insanlığını yoksa hep mi böyleydi? Sanki eskiden böyle değildi hikayedeki Mahmut'un dediği gibi "O zamanlar daha iyiydiler denemez, kim bilir, ama daha başkaydılar. Belki de yürekleri yufka, daha acımayla, daha sevgiyle doluydular. Belki de doğaya yakındılar, kim bilir..."
Öyleyse sormak lazım, kimdir asıl suçlu? Kuşların özgürlüğünü alıp kafese koyanlar mı, yoksa onları azat etmeyenler mi? Yoksa aç kalmamak için kuşları feda ettiren düzen mi? Peki ya kuşlar? Onların suçu neydi?
Birkaç kez okunası çok güzel bir hikaye. İyi okumalar...