Sait Faik bir ay boyunca izlediği adliyelerdeki “tutukluların” hikâyelerini ele alıyor.
Hikâyelerinin merkezine sıradan insanları alan ve onları oldukları gibi yansıtan Sait Faik’in Mahkeme Kapısı ismini taşıyan bu kitabında kimsesizlerin, yoksulların, işsizlerin, balıkçıların, oyun olsun diye hırsızlık yapan çocukların yanı sıra yargının sert yüzünü yansıtmayan iyicil yargıçların öyküleri çıkıyor karşımıza. Hayata “Her şey insanı sevmekle başlar” cümlesinin naifliği ile bakan Sait Faik, suçlu olarak mahkemede bulunan çoğu kişiyi önce insan olduğunu anımsatan ayrıntılarla değerlendiriyor.
Öykülerinde toplumun problemlerinden çok bireyin toplum içindeki sorunlarına yönelen yazar, onların her şeyden önce birer oğul ya da baba olduklarına vurgu yapıyor.
