Mucizevi Göstergeler
Franco MorettiÖne Çıkan Mucizevi Göstergeler Gönderileri
Öne Çıkan Mucizevi Göstergeler kitaplarını, öne çıkan Mucizevi Göstergeler sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Mucizevi Göstergeler yazarlarını, öne çıkan Mucizevi Göstergeler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Romanlar hikayeleri durdurabilirler elbette, ama tarihi durduramazlar. Ve tarihsel akışı resmetmek için kullandığımız biçimler kimliğimizin şekillenmesi açısından büyük önem taşır
Demek ki retorik tam da en katışıksız şekilde toplumsal olan tarafımızı çağıran ve disipline eden bir şey olduğu için "duygulara" hitap eder.
Yeniden-kullanıma dayalı söylem, belirli vesilelerle yapılan (dokunaklı ya da coşkulu) bir konuşmadır... Belli bir gücü ve kesafeti olan her toplum da üç tür yeniden-kullanım söylemi bulunur. Bunlar, toplumsal düzenin eksiksiz ve kesintisiz bir şekilde devam etmesi için bilinçli olarak devreye sokulan toplumsal aygıtlardır... Kolektif bilinçte yer etmiş, toplumsal önem taşıyan eylemleri tekrar tekrar hatıra getirmek için yaratılmış konuşmalardır. Bu metinler, daha serbest bir toplumsal düzeni olan toplumlarda 'edebiyat' ve 'şiir' olarak tezahür eden şeye karşılık gelir
Modemizm konusunda Marksist eleştiri içinde hakim olan tavır son yirmi yılda tamamen değişmiştir. Özetle, Modemist edebiyatın Marksist açıdan okunuşunda, zaten kendileri de şu veya bu şekilde Modernizmin parçası olan yorumlama teorilerine yaslanılıyor giderek (Rus Biçimciliği, Bahtin'in çalışmaları, "açık" metin teorileri, yapıbozum gibi). Bu ani mesafe kaybı kaçınılmaz olarak bir tür yorum bilgisel fasit daireye yol açıyor. Ama bence daha da önemli bir dönüşüm var ki o da değerler ve değer yargıları alanında olandır; son dönem Marksist eleştiri bu konuda "Modernizmin savunusu"nun sol versiyonundan öte bir şey üretememiştir. Benjamin ya da Adorno'nunkiler gibi öncü bir takım Marksist çalışmalari düşünmek bile bu kültürel tornistanın boyutlarını görmemize yetecektir. Benjamin ile Adorno "fragmanter" metinleri melankoli, acı, savunmasızlık, umudu yitirme gibi şeylerle ilişkilendiriyordu; oysa bugün aynı metinler anlamsal özgürlük, bütünsellikten kurtarma ve üretimde çeşitlilik gibi çok daha heyecan verici kavramları akla getiriyor. Benjamin ile Adorno modern edebiyatın kasıtlı müphemliğini bir tehlike alameti olarak görüyordu; şimdilerde ise bu, tamamen serbest bir yorumlama oyununa davet olarak algılanıyor. Onlara göre modern dünyanın en önemli romancısı kesinlikle Franz Kafka'ydı; bugünse bu paye, gene kesinlikle, eserleri en az Kafka'nınkiler kadar büyük olan ama onlar kadar ivedilik taşımayan ve tekinsiz olmayan James Joyce'a verilmiş durumda.
Kitle kültürünün retoriğinin anlaşılması, ister istemez mevcut sınıflandırmayı değiştirecek ve belki bu alanda büyük bir ilerleme kaydetmemizi sağlayacaktır. Günümüz dünyasının bu kavraması son derece zor veçhesini yorumlamaya yönelik girişimlerinden en zekice olanı şimdilik Roland Barthes'ın "haberlerin yapısı"yla ilgili kısa değerlendirmesidir: "Olay tamamen bir gösterge olarak tecrübe edilir ancak bu göstergenin içeriği belirsizdir ... [Haberin rolü) günümüz toplumunda rasyonel olanla irrasyonel, anlaşılabilir olanla anlaşılmaz arasındaki ayrımın bulanıklığının muhafaza etmek olsa gerek; insan (güven duygusunu perçinleyecek) göstergelerin yanı sıra (onu sorumluluktan kurtaracak) içeriği belirsiz göstergelere de ihtiyaç duymaya devam ettiği için bu bulanıklık tarihsel olarak zorunludur ..