Okuduğum ilk Hüseyin Rahmi Gürpınar kitabıydı. Dili sade ve yalın olmasına rağmen olayların akışı ve kurgu gereği çok sayıda Fransızca kelime içermesi, elimdeki kitapta her birinin anlamının verilmemesi nedeniyle biraz yorucu oldu. Üstelik yazar bazı bölümlerde olayı keserek bahsettiği bazı terim, durum, kişiler hakkında okuyucuya uzun uzun bilgiler vererek kopmalara da sebep oldu.
Konusuna gelecek olursak: Fransa'da fahişe bir anneden doğan ve annesinin yolundan giden bir kadın olan Anjel, yaşadığı çeşitli olaylar sonucu İstanbul'a kadar gelerek türlü numaralar çevirdikten sonra Dehrî Efendi ailesinden 2 çocuğun eğitimini üstlenen bir mürebbiye olarak işe girer ve evdeki 3 erkeği (evin oğlu Şemi, Amca Bey, Enişte Sadri) aynı anda idare etmeye çalışması ile de olaylar gelişir.
Ben en çok bir anlık öfke ile mürebbiye hakkında kötü hisler ve düşüncelerle mücadele ederken biraz öfkesi geçince onu dünyanın en iyi kadını, bir melek, suçsuz bir zavallı olarak görmesi hatta hakkındaki düşünceleri yüzünden bunları nasıl düşünebildim diye kendine kızmasıyla Şemi karakteri için üzüldüm. Çünkü o kadar saf bir aşıktı ki kendi kendini inandırmak için ürettiği bahaneler çocukça belki ama gerçekçiydi.
Kitap bir noktadan sonra heyecanlı ilerleyişi ve sonunun aslında tahmin edilebilen ama yine de merakla bir an önce okumak isteyeceğiniz bitişi ile benim gibi yazarın romanlarını okumaya devam etme kararı almanızda etkili olabilir.
