Daha rahat bir yerde oturabilirdi, ama bu daireyi ve onun yoksulluk dolu kokusunu çok seviyordu. Burada en azından, bilerek kendini silmek istediği bir yaşam biçimi içinde, bir zamanlarki benliğine kavuşuyor; bu bıkıp usanmaz, iğrenç karşılaştırma, hüzün ve pişmanlık dolu saatler boyunca, yeniden kendine dönme olanağı sağlıyordu.