Hikâyelerin manzum olması keyifli bir okuma sağlıyor. Akıcı ilerliyor ve hemen bitiveriyor. Kitapta Hoca'nın insanları kandırdığı hikâyeler mevcut. Açıkçası bunları okurken bir miktar sorguladım. Çünkü Hoca'nın hikâyelerine dair yapılan araştırmalar neticesindeki tasnife göre Nasrettin Hoca'yı ikiyüzlü ve çıkarcı gösteren hikâyelerin ona ait olmadığı bilgisine sahiptim. Her bildiğimiz doğru olmayabiliyor elbette. Bu bilgimin doğruluğunu sorgulayıp araştıracağım.
Kitabın sonundaki dokuz hikâyenin Orhan Veli'nin vefatından sonra yayımlandığı ve 1995 basımında eklendiği belirtilmiş. Eklenmese de olur muymuş? Demek olurmuş ki Orhan Veli eklememiş. Kadına karşı yavan bakış açısına sahip bu hikâyeler bilhassa çocukların etkilenerek okuyacağını düşününce insana rahatsızlık veriyor.
Şekilsel açıdan muazzam özelliklere sahip; kağıt kalitesi, renkler harika. Resimler estetik doyuruculuk açısından muhteşem. Fakat Hoca'nın hayvanı sopayla kovaladığı, hırsızların hayvanı bıçaklarla kıstırdığı resimler "çocuk okuyucular"ı düşündüğümde beni yine rahatsız etti.
