Ölümün soguk duvarları arasında dolaşır gibi hissettiren bir kitaptı .
Nedime çocuksu ,Güleryüzlu neşeli hayata can katan bir okadar inatci basına buyruk ,utangaç ayni zamanda cok akıllı bir karakterdi , Kitabın akıcılığı güzel fakat yine de kısa sayfalı olmasına rağmen su gibi akıp gitmiyor , diyalog cok fazla olduğundan cok düşündürücü uzun düşünceler yerine konuşmalarla sık sık karsilasaksiniz .
Bir ailenin korunması ve yıkılışına şahit olacaksınız .
Öyle bir baba var ki eser de kızını ruhuyla besleyen askıyla doyuran üzerine nem gelse huy kapan bir baba .
Ölümün soguk pençeleriyle uğraşmış bir anne , büyük askını kaybettikten sonra teselliyi kızında bulup hayatını ona adayan ve son umudu onda bulan Şevket bey var karşımız da.
Çocuksu ama gittikçe alevlenen aşk ,iki kadının bir adama bağı ;bu sevda uğruna nelerden vazgeçebileceğini ve göze alabileceğini görüyorsunuz .
Çok beğendim diyemem ama sevdim sadeliğini,
tavsiye ederim ama gerçeklerle son bulan bir eser olduğunu göz ardı etmemem gerekiyor.
İlk kez Halit Ertuğrul okudum ama daha geliştirici ilham verici kitaplara yönelmem gerektiğini de düşündüm tekrar tekrar .
Hayat yeterince acı ve bu kitapta fazlasıyla hüzün fazlasıyla kayip var .
Büyük fedakarlıklarla hayata gülleri ve Nedime sayesinde tutunan Şevket bey ,
Çocukluğunu ve şirinliğini bebekliğinden beridir kaybetmemiş bir okadar fedakar Nemide ,
Daha küçük yaşta annesini kaybetmiş babası tarafından istenmeyip Son şansı Nail’de bulan Nahit ,
İki kadın tarafından sevilmesi gururunu okşayan bir Nail ,
İle tanışmaya hazırsanız buyurunuz efenim
