Meğer ne önyargılıymışsın be insan!
Ah Quasimodo! Kambur, çirkin, çarpık bacaklı, tek gözlü aynı zamanda altın yürekli, merhametli zavallı Quasimodo!.. Çok etkilendim senin Çingene kızına olan saf aşkından, vefalı yüreğinden, sana bakmış, büyütmüş o hain Frollo'ya bitmeyen sadakatinden...
Hangimiz böylesine mücadele ederiz ki sevdiğimiz için? O üzülmesin diye hangimiz onu kendimizden bile korur kaçırırız? Sevdiğinin igrentiyle baktığı, kaderini yaşayan, kendi deyimiyle bir canavardi o. Esmeralda, sevdiği kız, keçisini severken nasıl da bir hayvan dahi olmayı dilemişti.Kaderinin zavallıya bir cilvesiydi bu.
Hugo, Quasimodo'nun, Frollo'nun, Phoebus'un yaşadıkları aşklarla müthiş bir aşk paradoksu, dönem mücadelesi- irdelemesi sermiş. Halkın yönetime, devlete, içinde bulunduğu topluma kiliseye, papazlara tutumu, tavrı sizi alıp 1400 lu yılların Paris sokaklarına kadar götürüp soluksuz gezinmenizi sağlayacak.